inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 10):

Medelijden

Op mijn pasgeverfd raamkozijn
kleeft een vlinder vast
doodsangst rukt haar poot voor poot
uit het tere lichaam los
 
Na de poten kleeft het lichaam zelf
hopelozer wordt het nog
de vleugels sidderen terzij
totdat 'k haar dood uit meelij
 
Hoe meer je vlinder rukt zich stuk 
bij 't zoeken naar het groot geluk 
hoe'n enkele vindt 
de deernis die hem doodt.
 
16-07-1915

Schrijver: daniël oranje
Inzender: sonja van mansvelt, 2 mei 2001


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 3.949

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Doppio Primavera
Datum:
24 september 2001
Email:
henk6wish.net
Sonja, er staan maar twee versen van deze talenvolle dichter op de site. Is er nog meer van zijn hand? Hij is een verademing tussen de tegenwoordige ikea-poezie.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)