bloeit in lenteachtig komen
ik zie hoe ze je slopen
met ogen zonder handen
totaal geen mededogen
je huid was gaaf in
onschuld en ervaring leek
je soms te braaf
ze hebben je gepeld
de schillen van herinnering
in jaarringen ben je geteld
maar in de kern
bleef je ferm staan
innerlijk onaangedaan
ze hebben je verwond
maar jij bent heel gebleven
met sterke wortels in de grond
je bloeit in lenteachtig komen
het zomert al en groei maar uit
tot één der schitterendste bomen
Geplaatst in de categorie: liefde