inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 677):

bloeit in lenteachtig komen

ik zie hoe ze je slopen
met ogen zonder handen
totaal geen mededogen

je huid was gaaf in
onschuld en ervaring leek
je soms te braaf

ze hebben je gepeld
de schillen van herinnering
in jaarringen ben je geteld

maar in de kern
bleef je ferm staan
innerlijk onaangedaan

ze hebben je verwond
maar jij bent heel gebleven
met sterke wortels in de grond

je bloeit in lenteachtig komen
het zomert al en groei maar uit
tot één der schitterendste bomen

Schrijver: wil melker, 17 maart 2005


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 33 stemmen aantal keer bekeken 33.790

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Hielkje
Datum:
13 april 2005
Email:
pfootymsn.com
Geweldig, heel herkenbaar.
Naam:
Vonnie
Datum:
13 april 2005
Email:
mylove_musicalhotmail.com
Wauw, ik ben er even stil van!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)