Die achternacht kwam ik mij tegen op een plek waar ik mij gewoonlijk niet vertoon. Ik stelde mij teleur. Sprak te luid tegen mensen die mij zichtbaar niet vertrouwden. Ik wilde dat ik vond dat ik naar huis toe wilde en sprak mij aan om hiervandaan te gaan maar dat was zo gemakkelijk nog niet. Ik verloor mij in gesprekken die ik al zo vaak…

Ik wilde uit haar lichaam zijn, weg van haar omhullende warme vocht, bevrijd huilen en zuurstof zuigen, een geheugen starten, hijgen, worstelen met schuim op de lippen, kop in kas. Buiten graag: het volle leven, het vermoeden van grote liefdes, schoonheid als het even kon. En sneeuw. Ik haperde te lang, aarzelde om te komen, bracht bijna…

Ik zag de mensen in de straten, hun armoe en hun grauw gezicht, - toen streek er over de gelaten een luisteren, een vleug van licht. Want boven in de klokkentoren na ’t donker-bronzen urenslaan ving, over heel de stad te horen, de beiaardier te spelen aan. Valerius : - een statig zingen waarin de zware klok bewoog, doorstrooid…

Als ik doodga hoop ik dat je er bij bent dat ik je aankijk dat je mij aankijkt dat ik je hand nog voelen kan Dan zal ik rustig doodgaan Dan hoeft niemand verdrietig te zijn Dan ben ik gelukkig.…

zijn leugen was haar waarheid zijn lachen haar verdriet een onvoltooide liefde meer vroegen zij ook niet haar lichaam zijn genieten haar passie zijn gevaar een onderhuidse hartstocht dreef ze naar elkaar hoe blind zij zich ook staarde hoe weinig hij ook zag zij voelden zich gelukkig al was het maar één dag…

Soms tikt een gedicht op het raam Ik sta op en laat hem erin Een enkele keer heeft dat geen zin Ik voed hem en geef hem een naam Maar soms denk ik: ach laat maar staan Al regent het nog zo hard Vandaag ben ik boe en geen bard Hij mag naar een ander toe gaan. Dat doet hij dan ook na een tijd Hij vliegt mijn gezichtsveld uit En meteen daarop…

Op een recht, zwart kousenbeen, dunne rokjes opgeheven, dansend in de vroege regen en de tuin voor zich alleen, staan twee jonge appelbomen, 't witte bloed omhooggestegen, vlinder-hoofden wijd omgeven door hun aller-eerste dromen. Met hun smalle voet in 't gras, ingetogener en lomer staan zij later in de zomer na te peinzen hoe het…

boerderijen met gulle hand over het oude land uitgestrooid een beekje een hooiberg een tractor in de verte koeien vredig zonder doel van het ene hier naar het andere op het centraal station fiets gejat en nee ik heb geen euro is er gelukkig weinig meer van te merken ------------------------------------ uit: 'Planeet jeugd', 2003…

Je zoon op je schouders. Boven hem je paraplu een lopend torentje In regen van nu. Zelf wees geweest en wees gebleven zit je daar zelf op schouders van ouders, zelf in de vorm van een zoontje, en boven de hoofden een ronde en kleine maar troostende droogte. -------------------------- uit: Botshol (1980)…

De week die zeven dagen stilte scheurt En lang in mij de uren telt Met het heelal de grens, dit bekende hoofd Tot gestalte verwant. De mummies van de adem Onwaarschijnlijk in het kruis van geen besef Onder dezelfde tong herkend de uiteinden Van lichaam en haat, de wazige naald Dodelijk, lesbisch aan mijn lichaam. De late eenvoud van de meester…

Zelden heeft de sprong van een panter ook maar iets van dezelfde sprong door dezelfde panter, wanneer niet zoals gewild door die panter zelf. De dolfijn die voor het schip uit zwemt zwemt net zolang voor het schip uit, tot er geen sprake meer is van een dolfijn die voor het een schip uit zwemt. En zo zal het je gebeuren, dat je nauwelijks…

De sterfelijkheid houdt aan, deze morgen ontwaakte er een in mijn slaap, en vanavond vraagt het nuchtere glas om genade, men ademt zich uit als een inzicht, men is, ik herhaal me spel hoe men zich weervindt in dit haast vervleesde voortdurend kortstondige zelvige grondstuk, lijf lijk als weefsel, ik zijnde, wijn wikkend, zeker de nachten…

Na ommelandse reizen is geen evenwicht Hersteld. Ik herken de achtergrond weer In de spiegel. Maar aan de kapstok Hangt een verre jas. Het lila licht, Waarmee ik samenval, analyseert De tocht van keldervloer tot nok. Voor binnenhuisarchitectuur gezwicht, Zit ik op het gat in mijn tapijt, gelogeerd In de aap van het eigen huis. Staan er…

Zo oud niet of hun jeugd treurt in de wilgen, het water spiegelt ze nooit rimpelloos, het gladde blad en niet bladerloos, het is een dak waarover zij zich spreiden, waarop een eend in landschap weggezakt, met een gevluchte in de grond bevriend, laag water zoekt en boven water tracht een nieuwe eend te vinden die haar dient…

kijk papa ik maak een loop dat spreek je uit als een vergrootglas ik ben kwetsbaar als een lek regenjack je hebt een hoed op die iedereen stom vindt en of je 'm nu ophoudt of afzet de boot is aan en niet de hoed maar de critici hebben het gedaan ander voorbeeld ik roerde in mijn soep en je jeremijohee overstemde het tak van m'n pollepel…

Eindelijk buiten. Water is water. Riet is riet. Een eend lijkt op een eend. Maar nu begint mijn vader (62) weer. Hij noemt waterhoentjes strijkbouten en vindt dat de maan ondergaat als de zon. ---------------------------------------- Uit: 'Een klok en profiel', 1965.…

Pasen, regen, verlaten wegen - pascha en eieren paars en donkerrood - drie keer kussen op elkaars wangen, 'Christus is opgestaan,' moest ik zeggen, 'Hij is waarachtig opgestaan,' zei de ander - ik drukte mijn neus tegen een raam, keek naar de glimmende straat en zei zachtjes tegen mezelf: 'Christus is opgestaan, zijn plaatsje is…

Vandaag is alles klein. Niets groots mag erin. God heeft de stoppen losgedraaid. Een beduimelde vrede op de aarde losgelaten. Enkel wat zonderlingen veel te vroeg op pad. Diep voorovergebogen duwen zij tegen de leegte in de straat, tegen de vragen die hen kwellen. Hij?...Wanneer dan wel?...Deze. Geen andere vragen…

Stel vier bomen op onderling gelijke afstand van elkaar. Eén speler in het midden wiens taak het is eerder bij een boom te zijn dan de andere spelers die rennen van stam tot stam en wisselen van plaats. Lukt het - een ander komt in het midden. Lukt het niet - hij mag het nog eens proberen. Als je hier goed over nadenkt is…

Je kunt je duizend keer Hetzelfde verkeerd Herinneren. Zo weet ik beslist Dat de zon scheen toen Ik voor het eerst Een vrouw zoende Tussen haar benen Toch was het nacht Of avond op z'n minst Dat kan niet anders Ik moet al die jaren Het licht naast Het bed voor de zon Hebben aangezien Ook is denkbaar dat ik Die keer verwar Met…