En het gebeurde opnieuw - de wind waaide het gras loste zijn zaad en zaaide over de vlakte torende hoog stof in wolken dat voortbewoog en even later langzaam daalde tussen het zand - tot het zich herhaalde en het weer gebeurde, de wind waaide en het gras zij zaad loste en zaaide. -------------------------------- uit: 'Spinrag van…

Lente. De stilte is krols. Een lach komt ten val aan geluk. Twee vliegen breken het raam, weten dat het je de das omdoet als je voorgoed je lijfs- behoud aan gene zijde ervan zoekt rommelt de lucht nabij, stommelt een vrouw op de trap geur van lokroep verlaten vlinders bijtijds onderkomens om vogels, naar vlinders op zoek.…

ach tevergeefs de slaap betrachtend - (hoor, hoe troostend is het tikken van de zomerregen op het raam in lood en het geluid van wind in bladerrijke bomen) - denk ik: o wat dacht ik toen de zomerstormen mij nieuwsgierig en verschrikt door 't witte huis zonder gordijnen deden dwalen en de muren witgekalkt nog witter waren door de bliksem…

Soms vriest het weer zo helder dat de schaatser die ik ben de snaren van het ijs laat zingen tot in de horizon van glas aldoor beentje over door het glas zoals ooit eerder altijd weer de metalen zon achter de zilverbloemen op het raam in mij doorstoot en mij hier fotografeert. Meestal echter kom ik zelden voorbij het rottige riet de kapotte…

Geen spoor meer van zomer, al haast weer winter De mistbanken van de herfst hangen laag over de grond, verschuiven traag. Het licht wordt steeds kouder en minder. En ik denk: ik ben bijna niet buiten geweest toen het gras nog hoog stond en bol van groen de bomen waren. Teveel te doen en schrijven voor brood verduistert de geest. En zelfs…

De roodkoperen kont van de kunst wordt door velen gekust, zo komen ook op de 60watts gloeilamp vliegen en torren af bij miriaden denkend: waar 't licht is is 't lekker De schrik van de torren ontlaadt zich in minuscule stippen, hun altaren die zij bouwen op het glas van de gloeilamp Hoera! de herfst komt! veel duister veel lampen veel vleugelslag…

Waar winter schaduw aanblaast op het lijf verstijft de ademtocht tot kleine rook, van wellust geel, de appels van het oog, na-oogst van brakke hoop, beslaan met rijp. O minnaars, door dit najaar ondermijnd zijn wel geschraagd door zwart, waarachtig hout maar staan als stammen, van hun kroon ontzet met smalle handjes, spin- en bladernaakt…

Men moet als men zich wil verrassen in de herfst gedachten planten in de grond van zijn bestaan en dan een winter wachten want in het vroege voorjaar komen uit omhooggestuwde aardse hoop dan woorden op welke woorden? ja dat hangt af van de grond en de gedachte maar op lekkere lentedagen kan men ze wellicht al proeven…

Het zomert al een beetje. Een dag in november een grote stralende zon heel veel zingende vogels. Het gevoel een jurkje aan te kunnen trekken, een heel bloot jurkje en te flaneren tussen meneren met dikke jassen aktetassen vol met winterboterhammen en winterpaperassen. Ook het stiekem tonen soms ineens van achterstevens. ------…

Het is al begonnen. Verleidelijk fladderen rozen uit hun mond blaadjes rondstrooiend die zoveel verbergen en zoveel beloven. Ze planten een hele tuin in de grijnzende bek van de draak die ze vandaag zo meesterlijk overwonnen - of hoor ik in de verte al het veelkoppige gemorrel van andere demonen? Het is al begonnen, juist.…

En tóch geloven dat het lente wordt, al valt de koude regen neer in stromen op kale, zwarte takken van de bomen; al zijn de dagen lichteloos en kort. En tóch geloven dat de zon het wint, al houdt ze zich soms dagenlang verborgen; zoals een mens,in ’t donker van de zorgen, soms plotseling een zonnig plekje vindt. En tóch geloven dat ’t gezaaide…

Ik heb het raam dichtgedaan om de zomer niet te horen maar de zon brandt door de muren en de vliegen draaien hun motoren klem in de gordijnen. Een hond en een kind kunnen blij en slapen tot het gisteren wordt. Auto's die nog stilstaan. Adem, zonder te bewegen. Het glas in mijn hand bevat schommelend water. Maar de zomer is een luid blaffende…

De zomer kan me gestolen worden. De ramen open op het gekkenhuis Der wereld. Het knarsend etsgeluid Van het geschreven woord. Een nagel krast Het marmer tot wit stof. Het gouden kalf Verdrinkt in schuimend biest van de profeet. 'Gij zult geen andere goden!' kalm nou maar, De sleet zit in de baard van kemelhaar. Een korte broek geeft brandnetels…

je zou van elke dag iets moeten overhouden, vandaag misschien het beeld van beukenstammen, zoals ze langs de weg gestapeld lagen en je hun binnenste kon zien dat leek op het vruchtvlees van pompoenen of de plek waar ze onder een dunne sneeuwlaag stonden, wat iemand zei, bijvoorbeeld, dat het naar prinsessen rook en iemand anders dat het…

Deze herfst heb ik al eens eerder gezien. Het eerste rillen van die tak daarginds komt me bekend voor, die plotse wind stond hier niet zo lang geleden ook al en zie: hoe volmaakt valt de regen weer in herhaling. Naar beneden en altijd raak. Wat bedoelt u, andere bladeren? Waarom zijn het dan dezelfde? Hoe springen ze dan zo geroutineerd uit…

langzaam glijden hier de uren in een bestaan waarin het spreken al bijna onmogelijk het lachen ongehoord is het zwijgen een ziekte een bestaan waarin de nachten wakend worden doorgebracht wachtend op wat niet komt dromend van rumoerige trottoirs en teder geruzie onder de bruggen langzaam sneeuwt de voortuin vol en een vreemd…

Als de zomer zich terugtrekt komt de herfst aan de deur, - de vogel die een veer laat - neerslachtig Een windstoot werpt mij omver ik voel mij ontredderd koorts op mijn voorhoofd. De wind spuugt als een slang, giftige kou in verlaten grachten Zwarte wolken trekken langs de hemel de geest is dwalend Breng mijn zon terug ik heb haar…

Ik ben de herfst. Ik ben de regen. Ik ben de storm. Zoek mij maar op, ik sta in alle gedichten. Houd mij maar vast, ik heb het koud en ik ben moe, en nog zoveel bladeren aan de bomen, nog zoveel bladeren overal. -------------------------------------------- uit: 'Daar zijn geen woorden voor', 2005.…

De zomer is voorbij en het is niet erg. Ik zag genoeg ganzen overvliegen, de tuin stond vol bloemen, er waren genoeg warme dagen en er is genoeg gebeurd. Ringen zijn aan vingers geschoven, iemand viel van de trap, iemand brak zijn ledematen, en er kwamen berichten uit de wereld. Deze zomer kan ik met een gerust hart…

vandaag hier en daar een windvlaag die wild wordt van losvast blad, het is een windvlaag die alles losmaakt en weer loslaat, behalve haar woesjwaai met blaadjes morgen kans op een windvlaag met vlinders in de buik ze fladderen rond blaadjes die hun boom loslieten wees alert: de blaadjes springen op vlinderen mee hang ik een zwerfblad terug…