[Tot de dood ons scheidt] Zolang gij er zijt, het brood voor mij snijdt, de legerstee spreidt, mag God het mij geven, het lichaam, het leven. Hier ben ik. Altijd. ------------------------------------- uit: 'Verzamelde Gedichten', 2005.…

Die duisenjarige ryk so troosryk en fiktief dui onweerlegbaar aan Iemand het ons lief... Ons aardbewoners aap genade en almag na wat geen beskeidenhei of feitendwang verdra: die twee-en-sestigjarige Mafia-voorman weet hy mag nou honderd jaar lank tronkspaghetti eet. En jy en ek? Ons laat ons oë en hand raak asof die melkwegstoet…

Er is altijd een thema en dat ben jij, deugniet, simpel gezegd, niet cryptisch, niet met vergelijkingen, of mystiek, niet met dichterlijke ingrepen, niet met woorden die met elkaar spelen - spelende woorden betekenen al iets ingewikkelds, het spijt me - jij bent voor mij de mogelijkheid tot eenvoud die, in elk geval, míj ontroert en mij doet…

Niet als de slaaf; als je verslaafde. Niet als de kweller; als je gekwelde. Niet als de zwerver; als je verdwaalde. Niet als de breker; als je gebrokene. Niet als de verkrachter; als je geknakte. Niet als de dronkaard; als je drenkeling. Niet als de viller; als je levend gevilde. Niet als de bezitter; als een bezetene zal ik je liefhebben en…

Hoe ik kan laten zien dat ik mij herinnerd heb hoe jij bent, kijk maar hoe ik je kan nadoen. Niemand die mij ziet denkt dat ik jou ben maar zo denk ik aan jou en verder aan niets. ------------------------- uit: 'Liedjes', 2006.…

Wij varen met zijn vieren door de tijd, wij en twee mensen die wij vroeger waren. De koers is goed. Ik maak je geen verwijt. Uit liefde kan men heel wat slechter varen. Ooit vielen wij in bijna alles samen; jij hield van mij, en ik, ik hield je vast. Nu dragen onbekenden onze namen op oude foto’s achter in een kast. Vanuit de spiegels zien zij…

Je bent er nog. In deze zachte vreemde heb je op mij gewacht. De deur staat aan. Mijn lippen raken je. Ik neem de stille bewijzen waar van je bestaan. En naar de dood getekend door de jaren hervinden wij met onze ogen dicht het leven in eenvoudige gebaren. De eerste merel zingt het donker licht. De wandeling, de brug. Knotwilgen duiken…

voor Wobke Met de allerliefste in een trein kan aangenaam en leerzaam zijn. De prachtig vormgegeven stoel geeft allebei een blij gevoel. Voor ‘t verre reisdoel kant en klaar zit ik dus tegenover haar. De trein maakt zijn vertrouwd geluid en zij rijdt vóór-, ik achteruit. We zien dezelfde dingen wel, maar ik heel traag en zij heel snel…

verleden jaar was je nog niet gekomen, en nu ben je al weer weken weggegaan. het scheen, je zou je léven van mij dromen, en nog geen jaar heb je mij na gestaan. je kwam als stormwind, jong en fris en nukkig, je mond was zengend in mijn huivrend haar, en 'k borg mijn hoofd zo wonderlijk gelukkig weg aan je borst, als kenden wij elkaar. ik…

Hij is een oude man, wat heeft hij? Honger gehad, en hij bleef bij haar toen zij zei dat zij net zo alleen was als hij. Dat is zijn vrouw; hij kon niet terug naar waar hij wegging. Als zij te weinig te eten heeft wordt zij boos, hij houdt zijn mond. Toen hij honger had dacht hij niet meer aan waar hij ooit wegging. -------------------…

Ik weet niets dan deze ene zang van 't hart, dat zocht en nimmer vond, en van een altijd-droeve mond, die dorstte, heel het leven lang Ik weet alleen dit ene lied van trouw, die leeg en bitter is, van schrille vreugd en staag gemis, en onvree, martlend als verdriet. Mijn stem was jong en sterk; en stout zong ze de grote wereld in. Mijn…

Wie liefheeft verliest haar stem voor lichaam, spoelt aan als een drenkelinge op een ver, vreemd strand toen je mij vond kon ik niet meer spreken dus zong ik mijn liefde met strelende vingers tot jouw hand mij losliet en mijn lippen openscheurden, rood niet meer te stelpen hoor, je woont in mij zoals de zee in lege schelpen ---…

De dingen hebben soms eenzelfde naam: een lichte kus, elkaar verwilderd bijten, zacht mokken, blindelings met huisraad smijten, vreemd, het valt alles onder liefde saam. Wie liefheeft en daar langzaam aan gewent, ontdekt verbijsterd achter maan en rozen, het kleine strijdperk van twee tomelozen, waar men elkaar om beurten tart en temt. Eerst…

Niets te verwachten, niets te hopen: er rest mij niets dan duisternis en Dood. Ik zie het, maar ik wankel niet: wie Gij ook zijt, U heb ik lief, met heel mijn hart, met al mijn Bloed.…

Ik denk wel eens, mijn schat, wat zou er Jou toch een kopzorg zijn bespaard Wanneer ik eertijds was gebaard Als een bevallige centauer*). Dan was ik aardiger van aard En uiteraard jou ook veel trouwer En vond ik niet als Schopenhauer Een vrouw de inspanning niet waard. Integendeel, ik had dan power En dus liep ik in volle vaart, Blijmoedig…

Als hij mij een hand geeft, kleedt hij mijn vingers uit. Toch verlang ik zo naar dit contact met mijn huid. Als hij met een vinger de split van mijn vingers beroert, word ik rood en voel ik mijn schoot. Wij glimlachen, het doet ons goed. Is het wel, als het moet? Maar ik geef toe en doe, en doe, en doe.…

Ik heb je aan de ketting van mijn slaap gelegd. De kamer stuiptrekt en het bed wordt groot. Mijn zaad bevlekt de lakens met violette tatoeages. De lege lamp voltooit ondraaglijk het lichtjaar. Wij weten weinig van de weelde, maar we weten dat weelde niet meer wederkerig is. Immers na de paartijd gaan de vrienden huiswaarts blauw geschminkt…

niet is het een bange hand die klampt en keelt het is een wonderlijke hand jouw hand die mij heel streelt heelt en zon oplegt niet is het zoenen jouw zoenen maar spreken van dier tot dier tot het zomer is en heuvels zingen niet zijn het de heuvels die mij doen klimmen en dalen op de lange reis over zeven continenten van jouw lijf het is een…

Als je een landschap was waar ik doorheen kon lopen, stil staan en kijken met mijn ogen open en languit op de harde grond gaan liggen, er mijn gezicht op drukken en niets zeggen. Maar 't meeste lijk je op de grote lucht erboven, waar ruimte is voor buien licht en donkre wolken en op de vrije wind daartussen, die in mijn haren woelt en mijn gezicht…

de rosse avondlucht verraadt een eerste koude nacht – een boer die langs zijn dieren gaat terwijl de winter wacht. de deuren dicht, ontsteek het licht, het houtvuur trekt al aan de dag voorbij kom jij bij mij laat ik je nooit meer gaan.…