Die maandag is blauw. Daarna lijkt alles even nooit geweest. Ik wacht tot ik droom over sluitertijden, ruitenvloeistof en gekleurde waaierstaarten in een zwarte oceaan. Dan kruipt alles door één kanaal naar buiten. Ik open mijn rookgordijn en lig gespleten over twee kussens verspreid. ---------------------------- uit: "Hollands Maandblad…

Er loopt een gif door de kamer. Stoppelbaard, grauwe nagels, vogelknieën achterwaarts geknikt. Het bleekt mijn dagen. galt mijn slaap, verslaaft het verlangen naar meer. Een vrouw heeft hier gewoond, haar geest in brand, de geur in gordijnen bewaard. een man alleen, bij leven vergeten, de hond aan zijn voeten tot maden vergaan. Ik schrob de…

EN GELOVEN? In het gave gebit, de angels en de tentakels van de beesten en beestjes velerlei geloof ik, in de uitwissing der sporen en de wenteling van de tekens, in het luchtkasteel dat het lijf is en in de mens die de moed heeft. ------------------------------- uit: Molwerk (2014)…

Wij, die in weerwil van de tijd het onverdraaglijkste verdroegen, vanaf dat wij de weg insloegen die naar voorbij de einder leidt, beseffend dat wij, juist omdat wij haakten naar het allerhoogste wat is gezaaid niet zullen oogsten, wij gaan het ongeweten pad tot aan het ongeweten eind, en vragen niet dan ten geleide het licht dat soms…

Het speenvarken, dat aan het spit langzaam driehonderd zestig graden wordt rondgedraaid en bruin gebraden, tot het voldoende is verhit en voor wie rond het houtvuur zit versneden wordt tot karbonaden, zal wel niet hebben kunnen raden, dat hem een eind wachtte als dit: want als je wordt gezoogd als kind, nog onder moeders vleesgewelven,…

Ter zelfmoord trok ik naar de spoordijk op, kroonde mijn hoofd met rails, deed bielsen aan: de aarde dreunt, de helling een vulkaan; wat nu volgt, dacht ik, schrijf ik niet meer op. Vlak voor mij trokken de rails weg, luchtop de hemel in waarin ze niet bestaan; de wind ging onderdrukt gemurmel aan dat ik verstond. Ik kwam omhoog. Rob! Rob!…

Hij lijkt vast minder erg – die lief bijeengebrachte hoop spaanders van mijn gedachten – op mij dan op een berg. Waar zal die laaiende gestalte van mij dan uit bestaan en waar kwam die al te late eerste vonk vandaan?…

Misschien verlangde hij wel keiharde kanonslopen in zijn hakenkruis te voelen schuiven, teneinde daar een moeder te vernietigen, die woekerde. Een & Ander komt niet in de vele boeken voor waarmee wij hem zo gretig van ons afschrijven. Want rukken niet vele legers gelaarsde vrouwen ons binnen en af? Het geschut der organen mag geruisloos…