de wereld van vandaag is zichzelf niet meer de ooit verfoeide boerka is ons eigen masker nu ten strengste verboden is het contact met elkaar corona zet alles op zijn kop met constante dreiging ontwricht het de dagen met abrupte onzekerheid waarin de oogst van angst ons tot eenzaamheid wrijft angst voor het onbekende regeert het doen…

Hoe wij van elkaar verschillen. Vervelend, die onzekerheid. Eerst was er het gerucht dat je met tienen mocht samenkomen, wat de sociale dieren onder ons niettemin hogere wiskunde deed uitvoeren. Wie zouden we dan vragen? Waar zouden we die juist zetten? Met hoeveel meter tussen de stoelen? Dan bleek dat achteraf weer een gerucht. Zouden…

gezondheid komt niet van burgers die het lichaam dat ons draagt met snel gegrild eten volstoppen tot vol en vet de vaten domineren wat wij kunnen en laten moeten gezondheid vraagt om investering in fitness dus naast ook vers eten in dat wat beschermt en versterkt dat het leven krachtig vieren laat met iedereen waar wij van houden gezondheid…

Het gaat snel in de tijd van corona. Wat een maand geleden nog waar was, is dat vandaag niet meer. Wat toen nog onwaarschijnlijk leek, klinkt vandaag als de logica zelf. Wat gisteren nog een rariteit was, is vandaag als de logica zelf. Wat een bron van spot was is nu het nieuwe normaal: Het mondmasker. Benieuwd hoe snel de sociale druk zal…

Ach, wij zijn zo verschillend, en dat maakt het ook zo moeilijk. Vroeger deed gewoon elk zijn goesting, wie graag op een zaterdag ging voetballen, deed dat. Wie liever in zijn huis werkte, stak een poutrel. Sinds kort staan wij echter op één hoopje en vechten om voorrang. Alle 65- plussers langer in Lock down? Dat was buiten Paul Jambers…

de kleinste telg aan de deur kijkt zijn moeder achterom afstand afstand roept hij houd je handen schoon boaz is in quarantaine zoals alle mensen dat zijn om besmetting te voorkomen met het zo gevaarlijke virus met vragende ogen kijkt hij op deze aparte moederdag naar zijn oma en opa omhoog die hij zo graag knuffelen wil een klein knuffeltje…

nu langzaam de deuren weer naar de wereld ons opengaan dekmantelen wij ons aanzien met een schijn van veiligheid tot gezichten zonder mond met daarin ogen van paniek die bang de afstand blikken waaraan wij nu gehouden zijn nu langzaam de deuren weer naar de wereld ons opengaan is er als onzichtbaar korstje het eelt van gebleven angst…

Stond je plots voor het eerst in uw leven en voor niemand in het bijzonder in uw handen te klappen? Voor iemand die je niet persoonlijk kent, iemand die u tijdens dat applaus niet kon zien of horen? Ik wel, in de motregen aan mijn voordeur. Vlaanderens eerste klokslag om acht uur zijn voor de helden van de zorg. Drie huizen verder klonk I…

4 mei, 11 mei, 18 mei. Stilaan rijpt het besef dat het geen exit datums zijn hooguit overgangsrituelen naar een nieuwe realiteit. Stilaan dringt het door dat we met dit virus moeten leren leven. In wat nu al een nieuwe naam heeft. De anderhalvemeterssamenleving. Te lang voor een scrabblebord. Afstandelijkheid wordt voor onbepaalde…

vandaag moet ik weer denken aan een grijs verleden niet bestaand voor de wereld enkele jaren meer dan 75 jaar geleden ik was klein toen en kwetsbaar en nu aan het eind ben ik het weer en willen ze me weer wat aandoen soms begrijp ik het allemaal niet meer het is zo bevreemdend onwerkelijk en raar net als toen heb ik niets misdaan…

Vrijheid Is er mogen zijn Zoals je bent Vrij zijn Dat is los zijn Van wat niet bij je hoort Vrede Dat is innerlijke rust Acceptie van wat er is Vredig Is een wereld Die we te weinig kennen Toekomst Die hebben we alleen Als we bereid zijn het anders te doen Verantwoordelijkheid Onlosmakelijk verbonden Met onze…

4 mei 2020 Het is stil in de stad Het is stil in het dorp Het is stil in de straat Het is stil in de laan Het is stil in de steeg Het is stil op het pad…

op afstand loopt men om mij heen pasje links, pasje achteruit een dansje met menigeen voer voor een psychotherapeut dat we straks niet weer gaan dringen maar op gepaste maat gaan swingen…

de wereld daarbuiten vertellen ze is gevaarlijk giftig en besmettelijk dus blijf ik veilig binnen schuilen waar mij de muren zo benauwen dat iets de angst verleiden moet voor buiten het onzichtbare boze dat mij alle dagen verlangen doet naar het ieder bevrijdend bericht dat er niet meer doden weer zijn doch verdere hoop op de genezing die…

bestaan ze nog die echte kerels die een vrouw thuis of buitenshuis naar behoefte nemen die in huis nooit poetsen behalve op zaterdag z’n eigen – een door hem verheerlijkt stuk blik bestaan ze nog? die kerels die heel verveeld met een krat bier naast hun stoel waar ze in hangen als hun cluppie speelt en dat deze bij goed of slecht resultaat…

na iedere donkere nacht komt een lichte dag maar de onrust blijft zoals ook nieuwsgierigheid naar het gewenste einde terwijl de zorgen doorgaan om nieuwe besmettingen de strijd tegen het virus is als zandkastelen bouwen terwijl magere hein beukt als zware storm op strand die met getijden stromend steeds weer de gaten slaat die jij…

[Dit schreef ik voor mensen, die elkaar heel niet meer hebben gezien] Levende lijve Wij hopen je binnenkort weer te mogen ontmoeten. Even je vasthouden, omhelzen, knuffelen met liefde of een traan. Al is het maar voor heel even. Het is zo lang geleden, dat we je gezien hebben. Samen koffie drinken met iets lekkers erbij. Gewoon…

Dat consumentenvertrouwen keldert, betekent dat consumentisme, op de terugweg is. Betekent dat water helder wordt, lucht schoner. Betekent dat mensen tevreden worden. Veel consumenten worden daarvan blij. Economen vinden dat onheilspellend.…

Corona... ze liet zich vangen ergens in een grot, haar huis en ook haar thuis. ineens... sneed Chincarus doodleuk, haar gewijde vleugels af want die wou vliegen naar de zon en zo werd ze terug "muis". ze... heeft dit echter nooit verteerd en riep hulp in van haar vriend Sar, die zaaide dood en veel verderf zo... wereldje…

dat wij van morgen kunnen blijven zingen om toekomst te geven aan het nieuwe leven door wat wij nu doen gedragen door elkaar bronnen wij de vindtocht naar het nieuwe gewoon in ruil voor het ontwijken in de omgang met elkaar kunnen wij samen mijden wat ons nu vermijden doet zo rijm en ritme vindend op de anderhalve meter zullen…