Hun laatste dans zullen zij dansen voordat de nacht hun zal beminnen Langzaam schrijden zij door de balzaal samen gekleed in het mooiste linnen De jonge ridder laat haar zweven over heuvelen van ongekend genot Nog even dan zullen zij zich warmen aan het passievuur totdat het morgen wordt Dansend verlaten zij de balzaal laten zich afdalen…

De jonkvrouw flaneert door de balzaal Dansend zoekt zij haar ridder uit Haar weelderige kledij siert haar In een prachtige jurk tot op de kuit… Een sluier bedekt haar begerige ogen Het oude spel van verleiden siert haar Zwierig danst ze om de ridders heen Straks zal ze haar geliefde zien daar… De jonkvrouw flaneert door de balzaal Dansend…

Ik wil heus wel je ridder zijn op het witte paard, maar waar haal ik in de stad zo gauw een schimmel vandaan, een harnas en een zwaard? Ik pak wel een stok en mijn oude fiets. Hoe zie ik eruit? Belachelijk? Het is toch beter dan niets? Ik red je uit de klauwen van strenge pa en depri moe en breng je heftig trappend naar mijn kasteeltje…

het hert geadeld door de jonker neergesabeld boven de schoorsteen…

Het is beslist abominadel, dacht hij, die verwant was aan adel. Failliet en wel, kocht ie zich een woonwagen, want daar achtervolgde de fiscus hem niet zo snel?!…

Twee blauwe duiven hangen aan de morgenzon. Op gouden wielen rijdt de dag. Ik hoor de klaarheid van haar kinderlijke lach. Over het water van een kristallijne bron. Want zij is opgestaan en rank omkleed. Met klank van stoffen, Jong van nieuwe tinten. Waardoor een kuise kleur haar lichaam omspint. En het is, Of zij in onschuld nooit misdeed…

Tussen 476 en 1453 gesitueerd Daar lagen de middeleeuwen niet zo verkeerd, De tijd van romantiek en liefde waar mannen namen in bomen kliefden, Ook de tijd van de dappere ridders met hun vrouwelijke aanbidders, de tijd van Richard Leeuwenhart en een volk verbitterd door smart want toen hun koning overleed, wisten ze opeens hoeveel goeds hij…