Een laatste stap Een laatste stop Een laatste groet Kan het leven verder Met het gemis te erkennen Dat onze dankbaarheid voedt…

West Coast Jazz Dat is wat ik voel Dat is wie jij was Altijd op zoek Verloren gespeeld Zaterdagavond Ik neem een stoel Jij de leiding Laat ons weifelen Over alle opties Tot je de noot lost Fluweelzachte toon Gedempt gebogen Zondagnamiddag Een kwartet In een bar Zoekend zonder jou Is het niet te evenaren Trachten…

Geen spoor Geen mens die nog Iets van je kan vinden Nu ik je stof laat Aan de wind Die waait fel Boven de autostrade Nee, dus niet Boven de Schelde Je fotoalbums Die ík vernietigde Worden niet gemist Je huis gunde ik Met grote korting Aan de buren Je boeken verkocht per kilo Nee, geen prijs per stuk Ja, ook die eerste…

als ik er straks niet meer ben zegt zij terwijl ik luister dan zal ik jouw troost ster zijn die licht geeft in het duister…

wat als je weet dat … zul je dan alles wat je wel of niet goed hebt gedaan overwegen zet je alles dan op een rijtje om het geheel te kunnen overzien en hoe zit het met de personen die je ten onrechte misschien bent vergeten wat als je weet dat… vraag je je dan niet af wie heb ik tekort gedaan en wie moet je nog vergeven wie wou jij…

Stille wordt het als het huis leeg is. Pril jaar-begin. Het waterzonnetje wil schemeren 't klokje dat niet meer tikt, eindigheid ons opschrikt. Stil staat de ster strobed verlicht klanken woorden gaan en komen eb en vloed fluisterstil herinneringen komen tot leven de naam is gebleven Verhalen krijgen lichaamsvormen wonden…

de klok tikt de tijd loopt door we komen steeds dichter bij elkaar ik kan haar bijna voelen en horen ik haal haar in zij heeft verloren ik loop haar voorbij en zij zegt tegen mij zie daar het is twee voor twaalf op deze mooie vredige dag een weg terug is er niet en dan gebeurt wat ik niet wil en net te laat heb ik het door en laat…

met stille trom gekomen onopvallend niet verwacht z’n levenspad afgegaan niets meer om over te dromen verlaat hij met stille trom dit bestaan het geluid kwam hem niet meer ter ore het was zoals hij had verwacht wist waar hij naar toe zou gaan maar toch toch had die trommelaar wel iets harder mogen spelen hij had weleens wat enthousiasme…

lichaam en geest zijn altijd samen geweest en toch zijn het niet altijd vrinden vaak komen er situaties voor waarbij zij ondervinden dat ze elkaar even niet verstaan de een wil meer van de ander maar soms kan dat niet de geest eist te veel van het lichaam dat lijdt tot groot verdriet verander toch verander zeggen ze elkaar want we we…

Dan even niets Tot zij op haar fiets Toen amper vier Als een gieter zo fier Ze kijkt op en stopt Wuift en lacht De mooiste lach Die hij ooit zag Ze gooit een kusje Kijkt over haar stuur En rijdt verder Naar de schoolpoort Hij had dit vaker gezien Al die jaren voordien Hij voelt de wind Suizen in zijn oren Dan even niets Dan ziet…

nog steeds hebben ze me niet verlaten ook al zijn ze er niet meer bij toch voel ik die lijn ze houden me in de gaten en staan nog steeds aan mijn zij voel hun trouw en overgave waaraan ik me kan laven ja nog steeds gaan ze overal in gedachten met me heen en zullen mij niet verlaten nee ze laten me nooit alleen…

toen ik in haar ogen een stille vraag zag vroeg ik: vraag het me vraag het me wees niet bang zei ik zeg het me zeg het me terwijl zij daar hulpeloos lag de tijd om bang te zijn is voorbij al lang toch verbergen haar ogen niet het onafwendbare verdriet fluisterend vraag ik haar of ben je toch bang even glimlacht ze en ik lees in haar…

Het sneeuwt In mijn hart Elke dag Omdat ik jou Niet meer zien mag…

Havencafe Benalmadena Hé ga je mee Naar het gezelligste café van Benalmadena Het Havencafé Een Artiesten café midden in de stad Lekker gezellig zitten in de zon Ik wilde dat het ook in Nederland kon Hé ga je mee Naar het gezelligste café van Benalmadena Het Artiesten Havencafé…

Het wolkje Onder het wolkendek Het lijkt verloren Maar bepaalt zijn eigen koers En het vaart op eigen kracht Dat is doorzettingsvermogen…

Ons plekje Aan de poort Van de hemel Het kerkje Waarboven Wolken zweven Ons plekje Waar we samen Het leven deelden…

Het is vandaag vrijdag de dertiende 2024 ik ben 5 jaar van de alcohol af 5 jaar alcoholvrijheid ik ben 5 weken van de laatste 5 sigaretten na vijven in de middag af 5 weken nicotinevrijheid Geest en lichaam verenigd in wat was, maar niet meer is en niet meer zal wederkeren geen 5 maar een 10 heb ik verdiend!…

als je niet meer bent zullen de wind en de bladeren van de bomen het elkaar al ritselend laten weten zullen vogels het elkaar al kwetterend vertellen dat ze jou nooit mogen vergeten zullen zeeën woelig baren zullen rivieren tranen stromen en kunnen het verdriet niet langer voor zichzelf bewaren ben jij dan zo bijzonder ja en voor elk…

mijn as zal de aarde bevruchten mijn rook zal zorgen voor een regenbui mijn resten zullen ooit nieuw leven bekoren zoals oud wordt vervangen door nieuw beschaven een nieuwe morgen zal dagen na mijn onvermijdelijk sterven echt we zullen zeker eens tot het verleden behoren maar sterven – echt sterven dat doen we dus nooit we vervagen…

Wanneer uw last post is geblazen medailles overladen. Zilveren visjes huiswaarts varen. Brabants paard haar veulen werpt woorden opklaren Fietsen verwonderd hun weide kent. Zeemeeuwen het land (h)erkend. Uw lach ingeprent. Zonlicht golven baren uw zout in voetje baden dorst ingebed wolken opklaren. Tekenen aan de wand, warm zeewaterstrand…