Vandaag heb ik mijn soulmate virtueel ter aarde besteld, het voelde alsof deze zachte lenteregen jouw afscheidsrede heeft geschreven ik vraag me af of jouw lippen die mij zo vaak hebben beroerd mijn naam nog kunnen spellen of ben ik al vergeten in die massa waarvan je denkt dat die al jouw wensen voedt nu ik weet dat ik je hand…

Ik huil van blijdschap en toch iets overschaduwt mijn gezicht ik zeg ik moet je iets vertellen hou me vast en luister lief mijn tijd is nu gekomen nu moet je mij dus laten gaan wees moedig liefste, laat je hart je leiden zoals ik dat altijd heb gedaan. Een week van liefde was ons nog gegeven van samensmelten, overvloeien in elkaar we verlegden…

De wind ligt stil, zonder te verhalen De tijd verstrijkt, de uren worden dagen weken, maanden, die overgaan in jaren zwarte nachten, nare dromen gevuld met pijn, verdriet, vervlogen hoop zou ik hem ooit nog zien? Het is nacht ik richt mijn blik naar boven daar aan de hemel staat een volle maan een vage stip komt dichterbij dan vlieg je door…

Dan onverwacht verhaalt de wind met hunkerend gefluisterd in mijn oor ik hoor jouw stem, vol van verlangen hij zegt: ik ben je nooit vergeten liefste, laat me weten hoe sta je er nu voor. Jouw stem gedragen door de wind streelt liefdevol mijn wang speelt met mijn haren ik ben niet bang weet toch dat jij het bent. De wind keert om haastig…

Wat vlieg je mooi, mijn allerliefste sterk en krachtig, met vleugels van satijn ik slaak een diepe zucht hemels waren onze dromen en denk: het is niet anders het mocht nog niet zo zijn. Dan glijdt een schaduw over mijn gezicht wanneer jij overvliegt, de allerlaatste keer een traan ontmoet het ochtendlicht je bent vertrokken, ik kijk je na…

Zo lang al, stil, o zo geduldig wachtte jij steeds maar weer op mij zei: lief ik hou van je reis met me mee naar verre landen maar diep van binnen wist je ze is nog niet zo vrij nog niet bij machte van zichzelf te houden gebrek aan zelfvertrouwen maakt haar vleugellam. Lief, wacht niet langer, je zou je vleugels branden wees sterk, wees…

Wat was je altijd vrolijk Wat hadden we een pret Ik heb onder een dikke boom Een houten kruis gezet Want daar lig je begraven Met bloemen in een gat Door papa met een schep gemaakt Mijn ogen worden nat Ik zal je erg missen Mijn allerliefste dier Ik denk de hele dag aan jou Was jij nu maar weer hier…

nu je hier niet meer vertoeft en ik woorden niet meer vind om je te zeggen dat het kind in jou mij trof en ons bond en de brieven die je zond mij dierbaar waren wil ik laten weten, dat voor wie jij wilde heten je naam niet mag worden vergeten.…

tot in het diepst gevoeld tot aan het einde geweest zing ik in het donker een ode aan het begin van de ochtend met het slotakkoord zonder geluid zonder een woord zeg ik je vaarwel…

wrede redenen verlangen te vervullen met onvervuld genot door handen te jong om echt lief te hebben zwerven in doorwaakte eenzame nachten als vervreemde gedachten in slapeloze dromen de tijd voorbij…

zijden draaien half om hun as alsof zinnen waaien net als toen jij mij voor het eerst las onrustig geworden woorden zweven in de lijnen zeven nachten wachtend op de windstilte in het raam blijven mijn dromen zoeken naar jouw naam…

de dood komt er aan de dood staat voor het raam, ik bel mijn kind en zeg kom snel; ze komt snel maar ze is te laat de dood is er al…

Ik wil dat je bij me blijft niet met stille trom vertrekt. Ga niet op reis met je koffers, stiekem gepakt, blijf bij me, ga niet op reis met je dromen bepakt. Ik vraag je blijf bij me tot het einde. Het komt snel genoeg. Ga niet op reis, immers niemand weet waar deze naar toe zal gaan. Blijf hier blijf naast me staan.…

Als leven lijden wordt En het lijden je leven gaat leiden Dan kan alleen het onvermijdelijke Je uit je lijden bevrijden…

Ze was al weg... voordat ze stierf. Ze dwaalde door de gangen, op zoek naar iemand... die er niet meer was. Ze kon het niet bevatten... hij zat bij haar aan het ontbijt, Dronk samen met haar koffie... zo was hij er... en dan ineens was ze hem kwijt. Ze ging het bij de buren vragen: "Hebben jullie hem gezien"? Ze kreeg steeds "Nee…

Oma Je rimpelige hand trekt me terug in het verleden Je troont me mee naar je kindertijd Je hebt geen band meer met het heden Het leven geeft je geen respijt Ik voel het beven van je hand Je woorden blijven on-af-gebroken zweven Je bent op weg naar de overkant Ik maak me van je los en laat de liftdeur tussen ons schuiven Buiten…

't is tijd om verder te gaan verder dan ver, uit jullie leven vandaan. En wanneer ik dan ga, kijken jullie me verdwaasd aan inderdaad, zover had dit nooit mogen gaan.…

je stond altijd voor mij klaar was er iemand boos dan plukte je een roos plakte hem op een hoed en was het de volgende dag weer goed ik wil je niet verlaten meester maar het moet zomaar uit het niets meester blijf toch hier het was zo leuk en gezellig hier samen met jou tekenen, proefjes wat dan ook jij was de beste snap dat nou helpen…

Ik heb iets doen besluiten Zonder mijn hart en ziel Iets waarvan ik niet dacht Dat het mij moeilijk viel Ik zou zo graag willen Dat onze relatie anders was Waarin wij kunnen genieten Zonder enig tegengas Het blijkt niet te gaan Zonder een traan van verdriet Ik zou je willen vragen Alsjeblieft vergeet me niet Met pijn in mijn hart…

Daar sta je dan, een grijns op je gezicht, niet weten wat je zeggen moet, niet wetend wat ik zeggen zal. Dan plots, je grijns verdwijnt, je ogen leeg. Is dit dan het einde vraagt je mond. Maar gevoelens toon je niet, heb je nooit getoond en zal je ook nooit tonen.…