de buurvrouw kwam achterom binnen de jonge vrouw zuchtte maar de vrouw was oud dus toonde ze haar respect ze luisterde naar haar verhalen over mensen in de buurt kletspraatjes waren het altijd negatief ze antwoordde nauwelijks en buurvrouw begreep nors stond ze op om triomfantelijk te zeggen dat ze nog een bakkie ging doen –elders…

Wat doet het er nog toe van het schrijven alleen al ben ik moe soms denk ik te stoppen wat moet een mens aan kritiek wel niet verkroppen toch ga ik door voor jouw lach ja, daar doe ik het voor.…

Voorzichtig gelaten naarmate je door de tijd wordt ingehaald, hecht je steeds minder aan de data waardoor je leven word bepaald. Het ene jaar is als een ander in een haast tijdloos ritueel, je kijkt wat vaker naar elkander en neemt aan elk verleden deel. Je blik is soms van grote dingen in deze wereld afgewend, omdat je in het meest geringe…

Mijn broek spant Ik voel de rand Snijden in mijn zij De stoel is warm Tegen mijn arm Ach wat verveel ik mij Mijn haar kriebelt De stoel wiebelt Mijn handen in mijn schoot Ik heb het te heet En hetgeen ik meed Ik ben nu helemaal rood Ik kijk maar rond Met een droge mond En hoe lang ik ook wacht Het maakt echt niet uit Want al…

toen je ging heb ik geen water achter je voeten gegooid zoals het hoort nu ik dag en nacht wacht op een teken van leven (hoewel ik het ook onzin vond) wenste ik dat ik het wel had gedaan oh, het maakt me bang mijn lief dat ik geen water heb gegooid achter je voeten omdat het een smeekbede is dat je behouden terug zou keren wat had…

ik draag mijn eigen schoenen die (bij) mij passen mijn eigen laarsjes die mijn voeten heerlijk omsluiten ik kijk niet naar wat anderen doen…die tijd ontbreekt me heb mijn eigen geliefden een eigen leven en weet je? ik heb mijn eigen spiegel en ben blij met wat ik zie niets mis mee.…

Ik leef in een steen de steen is blauw ik leef daar alleen het is een hemelse kleur maak je geen zorgen om mij zo zonder raam of deur ik leef lekker alleen en zie de sterren op de blauwe steen.…

Bij de mooie stad Enkhuizen ja daar pal achter de dijk ligt een schitterend museum en dat museum is zo rijk Ja zo rijk van het verleden de Zuiderzee die was nog zout kerels waren toen van ijzer en de boten nog van hout In dat schitterend museum waan je je in vroeger tijd daar kun je kloeten door de grachten en werkt een echte keukenmeid…

Je doet maar wat je leeft je leven en loopt over een onbevlekt pad het heeft een reden een ieder volgt zijn eigen weg en maakt zo zijn eigen verleden.…

Waarom zijn jullie gestopt met wenen is de nagedachte aan hem al vergeten is zijn afwezigheid zijn naar de achtergrond verdwenen, waarom gaan jullie gewoon door met leven. Zijn jullie zo onverschillig, zo blasé en kan het jullie niets meer schelen? Schandalig lopen te lachen en te feesten, Denken jullie dan niet meer elke dag, uur, minuut,…

Vaak zien mijn ogen Wat anderen niet zien Dat geeft niet, maar het is er wel Dus neem nu maar van mij aan dat ik de waarheid zeg De vraag is alleen, wil je het dan als nog zien zo als ik het vertel Of denk je het zal wel, maar ik zie het niet Ik kan je vertellen dat dingen soms anders zijn dan dat jij met je eigen ogen ziet…

Poezie is als het eten van een uitgebalanceerd hemels gerecht die je smaakpapillen strelen maar dan in aangename woorden voor de ziel…

De koers die ik voer, de koers van wie ik was. Mijn koers zat vast en in het kielzog van het verleden voer ik verder naar het heden. Het heden in het verleden. Met 180 gedraait zoekend naar hulp zonder radar in de nevel gehuld . Ineens van uit het niets was daar de geel gekleurde loodsboot, met een door mij gehoopte beloodsing. Met een loods…

We staan er eigenlijk nooit bij stil Ademen, we doen het gewoon, onbewust buiten onze wil Alleen bij paniek of angst wordt je de adem benomen maar... ook als je wordt gekust…

De zee is mijn vriend, want zij geeft en neemt. De zee neemt mijn angsten, zorgen, onzekerheid en pijn met haar stroming mee. De zee geeft mij rust, vrijheid en leegte in mijn hoofd om te kunnen zijn wie ik ben en de koers te varen die ik wil. Al kan de zee nog zo ruig zijn ik voel mij altijd goed bij haar. Al staat er nog zo veel stroom…

Zoektocht Zwervend door het ruige land met enkel wat bomen aan de kant van een zandweg loopt hij wat en hij zwijgt voor zich uit hij is de beschaving ontvlucht op zoek naar wat lucht op zoek naar het hemelsblauw in plaats van het stedelijk grauw hij is nu onderweg naar een plaats waar de zon achter de bomen verdwijnt en niet achter…

Verhuizen brengt een hoop werk Met zich mee Slepen met dozen van A naar B Op iedere doos staat waar hij in het nieuwe huis wezen moet Deur door , trap op 3e deur links Ja daar is ie goed Daar komt het bankstel aan De relax plek voor iedereen Shit hij gaat niet door de voordeur heen Dat is bij iedere verhuizing weer het probleem Dan…

Ik heb licht gemaakt zodat je het kunt zien, het ligt voor de hand dat we in de steek gelaten zijn. Bovendien zijn we in een situatie waarin we niet weten of we op vrije voeten waren toen we elkaar naar de mond praatten. Zie je die ezel? Gek, zoals hij er zonder reden staat, hoe wist hij dat we hier moesten…

Hún papa had een bluspakket hij was hen goed gezind zij voelden zich veilig Hij had sinds kort een blusdeken een nablusdoek een dooflapje en een Gebrauchsanweisung die hij aan tafel voorlas (hun eerste duitse woordjes: 'farbe' en 'grau') Alle papa's doden risico was het zelfgesneden imago dat ons mensen van goede wil aankleefde…

in de vroege ochtend zag ik een bleke schim. in het gele licht van een lantaarn een grove gestalte een vrouw onzeker op dit onmogelijke uur ik verdoemde haar omdat ik wist dat zij die mij ooit zou baren nu al ongelukkig was een hard gezicht het maakte me bang want wat had ze mij te bieden ? ik kan de toekomst niet veranderen…