Mijn God Bevrijd me Ik voel me gevangen Gevangen in mijn Doen en laten Ik zit vast In mijn eigen Gevangenis Ik weet Alleen Ik kan mezelf Bevrijden Dat weet ik Allemaal Zo goed Maar ik ben Zo bang Dat het mij Niet lukt Mezelf Te bevrijden Ik blijf vechten Om eruit te komen Maar ben Zo bang Dat het mij Niet…

Geheugensteunkous Onontbeerlijk voor mijn geest Handig hulpmiddel…

Kalm grazend De dagen herkauwend bezien Samen en toch alleen Kou lijkt niet te deren En toch, daar is de zon Aanbeden door je fiere horens Berustend en sereen Spiegelend in je blik De voedende warmte gedeeld aan kalf en kind…

Mijn hoop is niet meer op de Here gevestigd Niet op de Here, Here En ook niet op zijn vader de Here God Maar op m’n 'eige' M’n eigen ik Waarin een hoop, hoop En dat is goddelijk veel Wellicht wel hopeloos veel Maar er is ook een hoop, een hoop ellende…

Hang geen mistletoe op dit jaar, ook dit is een potentieel gevaar als het takje in de opening hangt zorg dan dat je er niet vlakbij belandt, Want zoenen in dit nare jaar, is uitgesloten echt waar! Dus laat het takje buitenshuis en haal het zeker niet in huis! Want mistletoe en kussen daar komt nu een virus tussen en als je niet besmet…

Een doodstille rivier Bewegingsloze paarden Ik zie jou hier En weet niet meer te aarden Een wind die scheert langs mij Heb zelfvertrouwen Heb jou altijd aan mijn zij En weet weer van je te houden Een tak in mijn gezicht Bloedrood langs mijn mond Ik ben voor jou gezwicht Hier in de morgenstond…

We hebben iemand nodig die ons troost… We kunnen niet zonder elkaar want je bent elkaar te dierbaar. Bloemen kunnen niet zonder water… Ze hebben het nodig om te kunnen leven. De wereld kan niet zonder zuurstof… Anders gaat alles en iedereen dood. Een last op onze schouders nodig… Om te dragen. We kunnen ook niet zonder fouten… Anders…

Dagen en nachten ging ik door het ondoordringbare zwart van mijn rouwend hart… geen streepje licht geen vonkje hoop geen greintje verlangen Het dal van de dood Waar alleen angsten en tranen mijn metgezel waren op die nachtelijke woestijntocht waar schimmen dwaalden die me deden huiveren en ineenkrimpen van schrik en mij isoleerden…

veelal, als ik iets wil zeggen... luistert er niemand behalve, als ik super overdrijf... dan gaan hun oren flapperen en verschijnt het ongeloof diep in hun ogen ik vlieg dan lachend weg "aandacht krijgen"... geslaagd!…

de leugen is zo snel en krachtig de waarheid volgt op afstand echter lang niet zo machtig de leugen heeft miljoenen vermoord en toch toch wordt de waarheid vaak aarzelend aangehoord maar dat was ooit dat was toen en de leugen die kan dat nu toch niet meer doen maar ook al achterhaald de waarheid haar in deze tijd met steeds…

De weg Vervolgen Overal doorheen In plaats van Er omheen Ogen en oren dicht En gaan Diep ademhalen Loslaten En zonder denken De sprong Wagen Naar leven Lopend Langs de afgrond Van mijn eigen grenzen In het vertrouwen Steeds weer Een stukje Van mijzelf Te vinden Als ik lief wil hebben Moet ik een held zijn En dwars…

Terwijl de tijd door al je vingers glipt loop je steeds vaker achter jezelf aan omdat alles meer moeite kost sluipt dat wat je liever wilt negeren toch langzaam dichterbij voel je dat de wereld stilaan kleiner wordt omdat er meer mensen verdwijnen dan bijkomen zit je soms klem in die beklemming terwijl je van elke dag eigenlijk…

We hebben iemand nodig die ons troost… We kunnen niet zonder elkaar want je bent elkaar te dierbaar. Bloemen kunnen niet zonder water… Ze hebben het nodig om te kunnen leven. De wereld kan niet zonder zuurstof… Anders gaat alles en iedereen dood. Een last op onze schouders nodig… Om te dragen. We kunnen ook niet zonder fouten… Anders…

o God wat een dag de zon schijnt het bos toont zichzelf in z’n kleurrijkste herfsttooi dat ik dit weer beleven mag mijn hart jubelt en ik lach wat is het leven toch mooi thuis ligt een grijs omrande envelop: kleurloos ijskoud te zijn opgevangen op de stekelige deurmat: hij was nog jong en tevens oud vond de herfst altijd zo fijn geen…

O, waar moet dat nou toch henen Sint heeft een schimmel tussen zijn benen Dat komt, hij is constant aan het rijen Op het dak en op de keien 't Zit van zijn kruis tot aan zijn tenen…

och, nog even en we zijn er aan gewend de tot nader order uitgestelde tijd en de moeilijke dagen zijn alledaagse dagen geworden…

Heb ik eindelijk een altijd online electrische auto gekocht. Ontdek ik ineens dat vanaf dat moment ook al mijn ritten waar ook naar toe, hoe vaak ook uitgevoerd , verworden zijn tot kostbare data.…

Een nerveus gevoel bekroop mijn hart, want ik zag hem staan. Verlegen knikte hij naar mij, waarop ik aarzelde en hem een ware glimlach gaf. Het werd liefde op het eerste gezicht en we kwamen tot een mooi gesprek waarin ook liefde ter sprake kwam. Eigenlijk ging het allemaal best wel snel, want er werd algauw gekust. Het leek…

Mist omkranst novemberlicht strooit amorfe schaduwen over jouw en mijn gezicht stemmen doorprikken de stilte tot ook de laatste klanken doven in het verre uur waarin wij zwijgen en onze nachthuid plooit in de diepdruk van het donker naar een nacht die ons bevrijdt van de demonen van de tijd.…

Synthetisch verpakt ego in pak Hapklare lariekoek op provisie Verleiden de missie Geïntrigeerd met mijn ogen wijd Gevallen al de eerste keer Onbewust tot de eerste meer Geobsedeerd roes van verleiding Bedwelmd de intoxicatie Ware kwakzalver en vaccinatie…