Daar stond ik dan op de hoek van een middeleeuws pand, waar ooit op zolder een heilige leefde, maar tegenwoordig wemelt het van de heiligen voor wie goed kijkt ik keek omhoog naar de toren van de Goudse Sint-Jan en ik keek minzaam omhoog naar de gaten waar de klokgeluiden doorheen dansten minuten lang klonk de klok met een denderend geluid…

Ik doe alsof het mij niet uitmaakt Dat jij mij kwetst keer op keer Al voel ik mijn hart bonzen De spanning in mijn lichaam stijgt Ik blijf zelf geloven dat het goedkomt Dat jij bent wat ik wil Terwijl mijn diepe gedachten Toekomstige plannen langzaam veranderen…

Jou pad, jou leven Zwaar op mijn schouders Is niet van mij Ik geef het jou terug Het is niet van mij Het is niet mijn probleem Ik geef het jou terug Ik ga van jou pad af Ruimte maken Voor de weg naar mijn eigen pad…

Het was bijna altijd onweer thuis bij mij in mijn ouderlijk huis binnen bliksemafleiders hielpen niet een dof, grof gerommel kondigde nog meer angstige keiharde knallen aan bijna niemand deed voor elkaar onder een ieder had wel het gelijk aan zijn kant grote monden, nog vaak met eten vol ze lagen elkaar niet, we lagen elkaar niet als flitsen…

jij bent weggegaan hebt me alleen gelaten het was zo plotseling niemand zag het aan komen niemand had het in de gaten nergens vond je enig gehoor zo velen weten nu juist wel of niet hoe het verder moet gaan allemaal zinloze adviezen immers pijn valt niet te delen maar het ergste van iemand achterlaten of verliezen is dat de wereld door…

De kleurengloed van de zon en de mist creëert een mysterieus effect. Op een warme manier met die silhouetten er dan ook nog eens in. Uniek, prachtig, waarachtig, in alle schoonheid een juweeltje van een ochtend. Mist en zon geeft een prachtig symbool aan het mooie natuureffect die in al haar glans aanwezig is.…

het zal nooit wennen poppen met mondkapjes in de metro de supermarkt waar je gaat op anderhalve meter afstand van elkaar op straat in huis voor de buis overal poppen gesluierde poppen bloedeloos op straat waar je gaat of staat wie zal ooit kunnen wennen aan de geur van een vergiftigde eenheidsworst die snel veel sneller…

Soms Soms doet het leven mij pijn Nouja het leven… De mens De mens doet mij soms pijn Niet ieder mens Maar ik geef toe dat er een aantal rotte appels tussen zitten Rotte appels die mijn leven een stuk zuurder doen smaken Door mij telkens een geniepig duwtje te geven waardoor ik onderuit val Onderuit in mijn zelfvertrouwen Onderuit in mijn…

Er kwam liefde op m’n pad op de volkstuin 'de Venhoeve' ik wandelde met de hond en daar waren ze de liefdes, vrouw en man hij aan de arm van haar zijn ogen beschermd tegen licht wat niet ziet hij kan niet zien hij is blind wij kwamen aan de praat over de honden die ene wordt hulphond hij kan moeilijk lopen hij mist een onderbeen…

heide koesteren zoals je het in je hoofd hebt wat struiken een heuveltje en een blauwe lucht dit kleurpalet in je opnemen en weten dat het voorbijgaat…

Hij was na een lang arbeidzaam leven als longarts gepensioneerd maar zijn kennis en kunde bleven en werden ingezet voor de dood een milde dood, een verlangende dood euthanasie onder strike voorwaarden ik ontmoette hem en vroeg hoe het ging hij wees naar een gekregen fles champagne ik bewonderde die man, die arts, die mens natuurlijk…

Ware kunst is niet enkel mooi, ze treft je diep. Je wordt haar nooit beu. Naar het echte kunstwerk kun je blijven kijken, altijd valt er iets nieuw in te ontdekken. Dat is wellicht het verschil tussen een doodgewone poster in een studentenkamer en een prachtig kunstwerk dat de ziel raakt. Misschien is dat wel een kenmerk van echte kunst…

Het lijkt net of ze in de mist verdwijnen. Gelukkig is dat niet zo, de mist wordt juist minder. Het is natuurlijk fantastisch dat de zon een extra dimensie aan het geheel geeft. De dieren op hun eigen manier in het gouden water, mooi is het dat ze zoveel plezier beleven. Stil is het nog wel, want de ochtend is nog vrij jong…

een aap is niet geboren om voor ons met kettingen om te werken afschaffen dat slechte gedoe ook niet enigszins beperken teken de petitie alsjeblieft lieve dichters Wij willen toch eerlijke kokosbrood eten alvast dank voor de steun dit om nooit te vergeten…

Twee monden kussen elkaar En open gaan alle wonden als ik ernaar staar…

de echte kampioenen zijn zij die hun ware zelf ondanks wie ze ooit zijn geworden niet gaan verbloemen die hun ware zelf weten te bewaren zich niets aantrekken van de gretige media en hun valse commentaren zij beseffen we hadden een buitensporig groot talent en wat we deden was misschien wel ongekend zo’n man als Jan Raas - Evert…

In maart 1978 ontmoette ik DE MENS Simonis in de Doelen, in de pauze van de MP en ik dacht wat is dat een homo, dat dacht ik, ja ik, ook homo Simonis was alleraardigst op het vrouwelijke af kletsen, praten, gilletje, lachen en weer kletsen glaasje in de hand met priemende pretoogjes Simonis bereikte de top van de Katholieke Kerk het instituut…

Een traan verlaat mijn oog Bereikt mijn mond Die proeft de smaak Van mijn hart…

Verstopte wereld Onzichtbaar Verdraaid Lastig Gevangen in de wirwar van draden Verwarrend Pijnlijk Angstig HELP!…

Overtolligen vol eigenwaan Gestrekte arm en open hand Vragen, nee eisen geld om lucht tot room te slaan Het subsidie-orkest speelt onmisbaar De barman tapt nog na Onmisbaar zijn bed brood bad Geen cultuur en horeca De gutmensch en zijn volgelingen krijsen in koor: Wij willen voorrang al dienen we nergens voor De reiswereld kraakt…