Laat het er nooit van komen Nooit gebeuren Dat ik geen licht meer zie Op mijn pad Verdwaald ben in het duister Zonder kleuren Het zoeken meer dan zat Mijn bed blijft kleven Aan mijn rug Dag in, dag uit Hetzelfde blijkt Een lijf dat hapert Stram en stug Mijn energie niet verder rijkt Laat het niet komen Niet gebeuren Dat de toekomst…

Weer een jaar tel je erbij en steeds meer jaren delen wij samen ons verleden om telkens weer, in het volgend heden met weemoed om te zien naar de jaren die vergleden...…

Aan verdrietig zaad ontsproten zijn deze woordelijke loten en ontvouwden droeve bloemen om gevoelens te benoemen. Letters als messen in een scherpe tekst kunnen ten diepste gewetens kwetsen, door ideologen tot waanzin behekst als voorgangers die gewetenloos zwetsen. Bloemen verbloemen het verdriet en de pijn. Een jonge bloem gesneden…

Met machtsvertoon kon je domineren zelfs een samenspel maakte jou niet klein na dat onbeweeglijk beeld in de greppel kon je nu euforisch als winnares aan de top zijn. Chauvinistisch zag ik jou al op het podium maar met de kennis is nu jouw prestatie bizar. Jouw verhaal in interviews zegt mij al genoeg Marseille was mijn bonus maar…

In het smeulend licht van ondergaande zon komt energie tot leven zich lavend aan de Bron Voorbij de dag geleefd zoekend naar bestaan stil verschijnt de nacht het moment om te gaan Kruipend, vliegend, aanwezig baant het zich een pad op weg naar overleven gevaren zijn er zat Nuttig lieflijk leven door de mens vertrapt niet op…

Als het verdriet te diep is Als de tranen niet meer komen Dan denk ik in mezelf, De tijd heeft de pijn doen intomen Maar niets is minder waar Ik lig te woelen, En kan geen slaap vatten Net daarin sluipt het gevaar Als de eerste vogels ontwaken En de onmacht is aan het kolken Als de ochtendzon schijnt over de daken Dan zoek ik jou in…

Op ons balkon zit onverwachts vanuit het niets een enorme libel, dat is pas iets! Zo groot als een mus zit ie in de zon, gewoon te genieten daarzo, in de zon. 't Formaat laat vermoeden dat ie pokon heeft gegeten want zo'n grote libel 'k heb nooit geweten Dat ze zo groot konden zijn.…

Zonder jou rolt die traan met in gedachte een geurig boeket die ik deel van kleurrijke fresia’s die mij steunt tot levend verzet.…

Het lijkt wel een aflevering van The Lord of the Rings, maar binnen afzienbare tijd zijn de twee woontorens, genaamd Leo Vroman en Georgine Sanders een feit. Dan staan deze Goudse grootheden voor lange tijd vereeuwigd in de Goudse moerasgrond, pal naast een filiaal van de Plus en de Lidl. Dat is weer minder. Een literair huwelijk op betonnen…

In Den Haag doen ze aan formeren een dame en liefst zeven heren na maanden getalm zegt de oude Zalm hoogtijd dat jullie gaan regeren…

Een pad was van het pad en zat bij de ingang van de lift, terwijl ik dacht dat hij door kinderen lek geprikt was. Ik zag in gedachten alleen nog zijn karkas en ogen vol chloor. Pas later, toen ik in de nacht naar buiten ging, zag ik de pad voor de deur staan, wachtend op een gast als ik. Als een elegante lakei opende ik de deur voor…

Zeg mij waar ik moet gaan,waar Gij zult staan is die weg nog veraf ligt hij hoog of bergaf?…

Ik proef de volle zomervruchten zie de blauwe zinderende luchten de zon is op zijn hoogste punt dat ons allen het licht nu gunt van donkerte lijkt nu niets te duchten Het is de keizerlijke maand die voor ons de hemel baant de stralen vallen in de warme aarde die de oude krachten steeds bewaarde zij houden zo ons leven gaand Ik voel de…

Sigaren zijn als herfstbladeren, die eens zullen verteren. Ze zullen opgaan in rook. Ze zullen veranderen in as. Het aandachtig roken van sigaren, is genieten van het leven. Niets, nee niets, zal meer worden, zoals het leven vroeger was. Koffie brengt nieuwe moed. Sigaren troosten, mensen die genieters zijn. Mensen van vandaag. Mensen…

wat mooi toch is de liefde die vurige uit omhelzing met een mooi en lief kind nieuwe toekomst baren kan pril en sierlijk is het dit kleine mirakel als het leven zelf gloort het ons geluk warmte en genegenheid die ook haar omarmen verspreidt zo zich in stilte prachtig klein en compleet gelijk ontwakende natuur dauw druppelt op grasstengels…

als de bloemen weer gaan bloeien kan ik iedere naam met liefde noemen krijgt ons leven weer ‘n warme schijn hoe dankbaar moeten wij onze Tuinman zijn als de lavendel liefelijk gaat geuren en purperblauw de borders kleuren rond ‘n gazon dat groen en glad geschoren zijn zon en zomer in volle glans herboren als de juffertjes in ’t groen staan…

Me geruime tijd afgesloten van de buitenwereld Open en sluit mijn olijfgroene kijkers met Jou in beeld. Moeizaam wel liefdevol verworven, de Grote Liefde Paden elkaar gekruist, fighting spririt zegevierde. Gisteren nog uren bij je gewaakt als een erg trouwe hond Stiekem fluister ik je toe: kleine flodderkont. Dag zonder je is dag onbeleefd…

Geen rimpel in het water Ik staarde naar de zon In dit heden werd het later Ik wist waar het begon De ogen van deze stad Filterde mij met een doel Je toekomst is een pad Dat je leidt uit dit gevoel…

Jij, een naam zet ik er niet bij, Jij, zit in een dip van hier tot daar Jij, voelt je schuldig, maar waarom? Jij, zit in een dip, vroeg je erom? Jij, je naam zet 'k er niet bij Jij, kwam met je sores bij mij Jij, schrok, maar dat hoeft niet, want Jij, zat in een dip, had verdriet Jij, was even de hoofdpersoon Jij, want ik vond het heel gewoon…

wie of wat ben jij we hebben het je toch verteld spreken is zilver zwijgen is goud maar je kunt het gewoon niet laten zoekt ruzie met alles en iedereen gelijk moet je hebben en je zult het krijgen jouw woord is het juiste en dan ook het laatste wat wil je nu… een glaasje babbelwater of een groot stuk appeltaart!…