Bij ons in de straat daar staat een leren bank Die wordt waarschijnlijk afgedankt De gemeente die komt hem straks halen En hij staat daar stilletjes te balen Hij voelt zich alleen en berooid Ze hebben hem de deur uitgegooid Op naar de pers, daar wordt hij in elkaar gedrukt Zijn diensten bewezen dat is wel gelukt Nooit wil iemand meer…

Neem me mee naar de zee, beter nog naar kersenwonderland Schenk me nogmaals verzachtende helende sterke hand. Feeërieke toverkracht mijn lieveke Steeds weer dat wonderbare hartendieveke. Je aanbeden, vaak geleden zo puur, moeder natuur k Zie je graag en heb je broodnodig venteke yep spetterend vuur. Pak me en ontvoer me naar eilanden zonovergoten…

Ik heb zoveel gezwegen Ik heb zoveel over mij laten gaan. De diepgang van de woorden herkende ik niet meer, Het deed pijn als ik er aan dacht. Het waarom op alle vlakken kon ik niet meer vatten. Ik werd meegesleurd in de diepte waar de bodem zoek was. Ik trachtte mij vast te klampen aan de resterende goedheid, helaas dat was bij benadering…

Je hoeft het niet met iedereen eens te zijn, dat is niet verplicht, maar hoeveel moeite kost het een statement te zetten, door middel van een regenboog? Helemaal niks toch?…

Soms vraag ik me af, of het dat is wat ik zie of dat is wat ik voel. Zie ik dit alleen omdat ik het wil, of omdat het er is. Schimmen van mijn hart zijn als esdoornbladeren in de herfst. Eenmaal per jaar rood en de rest van de tijd groen. Hun kleuren bijna eentonig op dat moment na. Zo'n schim van mijn hart is een verlangen Een verlangen dat komt…

Dansend zwevend door helblauwe luchten Zwoele zinderende zuchten. Hemeltergend schoon ondraaglijke lichtheid des bestaans Paradijselijke rijkdom reikend tot groots puur fraais. Koningin blij vrij niets evenarend, majestatisch Hoogste hemelen wenken, energie borrelt op zo statisch. Prinses in dromenland me wanend Hete tranen vloeien biggelend…

iedere morgen ontroert mij het ontluiken wat 'n aprilnacht aan magie heeft gebracht elke bloem en plant krijgt zijn eigen dracht ook de bomen staan bol met groene pruiken zon en regen doen het gras frisser ruiken waarin madelief en paardenbloem glimlacht iedere morgen ontroert mij het ontluiken wat 'n aprilnacht aan magie heeft gebracht…

Wolken als strepen een vogel vliegt daaronder laat soms iets vallen…

Het is af te lezen in ieders gezicht de tekens en toetakelingen des levens met 't ouder worden als basis gegeven door dit 'zicht', dit inzicht, dit gedicht!…

Het is de week- van de teek oftewel: de Teken-week. Nou ben ik van nature, geen fan van een teek, dus ook niet van een Teken-week! Maar alertheid is geboden, als U het maar weet, want: wordt U door een teek ' genomen' is 't handig dat U weet, dat een Teek een kreng van een beest is niks meer, niks minder, vandaar dat 't " teken-week " is…

Geen mens is perfect en iedereen maakt fouten en juist dat maakt een mens tot een mens. Ieder mens heeft het recht om te vallen en om daarna weer als een Phoenix op te staan. Juist onze ruwe, incomplete kanten maken ons tot goudeerlijke mensen. Tenslotte eindigen we allemaal als uitgeholde sceletten, dus gaat het erom wat we met onze geesten…

Spontane aai om je krullenbol gemeend ook puur Dingetjes vurig uit het hart ontsproten reine natuur. Wel en wee delend maar steeds weer Wel vaak gepeinsd - nu heb ik geen verweer meer -. Opgeven ons een zo onbekend woord, gelijkgestemde zielen Twee vechtertjes verknocht aan elkaar 't zijn stuwende wielen. Het horen zien en vooral het stillezwijgen…

de wereld krijgt weer kleur gele bloemen in het gras kondigen het voorjaar aan blaadjes ontvouwen zich langzaam aan de takken de cyclus van Moeder Natuur die van voor af aan begint kon zo het hele leven maar zijn ieder jaar een nieuw begin ieder jaar een nieuwe lente maar de lente van mijn leven is lang voorbij en mijn zomer ging…

blijmoedig, bontgekleurd en zo bloeiend slenter je lachend langs de waterkant opgeruimd, opgetogen en zo opgewekt met je voeten spelend in het warme zand zingend begroet je de stralende zon de bloemen in je haren verwelkomen het leven bruist en kleurt alles zo keurig fideel…

De dans van de lente is begonnen langzaam ontvouwt zich haar ontluikend kleed in een prachtig kleurenpalet dat zacht wiegt in de wind wat een weldaad is om te beleven als het aanschouwen van een pasgeboren kind…

Via het beekje stroomt verwaterd het portret vragend naar het dal.…

heethoofdige lui hakketakkend in een bos vol dwarsbomen…

Alleen is maar alleen Al heb je vrienden om je heen. Want de nachtzoen ontbreekt En dat iemand met je spreekt, Als je op de rand van je bed De wekker hebt gezet. De ochtend is even grauw Al is de lucht nog zo blauw. Niemand die met je praat Of jouw woord verstaat. Het geluk van samen delen Is er niet voor velen. De uren kruipen door de…

Men heeft het niet gemakkelijk. Men dient het overzicht te bewaren. Zich niet te verliezen in kortzichtigheid. Een brede kijk te hebben. Zich niet blind te staren op uitzonderingen. Te focussen op wat verbindt. Dat weet men. Dat weet men zoals men weet dat de aarde niet zonder de zon kan. Dat we onze planeet niet mogen verzieken. Er is geen…

Blij wezend om doorstaand verdriet Heftig oplaaiende lentebries vlammend in het verschiet. Chanson zo ademloos indringend prangend verlangen naar Me nimmer beloofde zaakjes werden blij tevreden erg waar. Tuindeur wijd open, vlinder net ontloken dikke min Verse bloesem erg veel belovend me zo naar de zin. Sterren doorprikken zwarte hemelen…