In mijn eidetische droom bezocht ik mijn gestorven kroegvrienden die hemelden op de eeuwige drankvelden Hemel zonder drank betreden ze niet Uit de wolken regent het jenever en uit de bergen stromen jenever rivieren alcohol nevels hangen boven de velden Een echt walhalla voor zatterikken Mijn oude vrienden herkennen me niet ze zingen het…

en als je er nog bij rookt dan krijg je een knappe ouwe kop alcohol holt uit van binnen maar je hebt wel een plek waar je jezelf neer zet en je ogen kringen een tafel, niet aangeraakt emoties verdringen geflest, verzaakt ontkurkt, ontdopd, ontgoocheld de zwarte nacht bracht mij thuis en ik nam er nog eentje morgen wacht de glasbak…

Zie mezelf van boven Moeilijk te geloven hoe angst mijn wil kon verdoven Hoor mezelf tot stilte manen Voel mijn luide storm van wanen Geen stenen huis gebouwd Nuchter beschouwd alleen vol van alcohol Hoofd nòg op hol Voor niks uitgesloofd Wil terug naar mezelf…

een euro, negenentachtig cent, beetje zuur, maar veel smaak, rare afdronk, alles went. Redonaire tweeduizendvier, dat drinkt een echte vent. Van kurk smaakt 'ie beter, in champange of theeglas, maar bij vis voor geen meter drink 'm altijd als eerste, uit een bierpul of beker. Goede wijn is vrij van kater, hij voldoet, wat dat betreft…

Ik zong het zacht, verlangend ingetogen tot jij mij misschien horen zou je lachte wat en praatte over auto`s enzo en je heldendaden met Bacchus en nu: ik zing niet meer niets is er dat ik nog van jou verwacht misschien als jij jezelf niet meer zomaar veracht kan het nog weer gaan stromen maar ach misschien kijk ik dan liefdevol…

urenlang tapte schonk liep opende praatte waste zwaaide zij haar scepter niet te verleiden tot het vertrekken van ook maar één spier leidend tot een lach oh mooie barjuffrouw ik wacht en smacht…

Ga rustig door geplaveide wegen te buldozeren ga door je zicht te verminderen tot het nulpunt te wervelen in arabeske nevelspiralen tussen gebroken sterren ga rustig door gebroken glas te vervangen door zevenhonderdvijftig milliliter inhoud Ik zal niet meer langs de zijlijn staan.…

Ik kijk naar hem in zijn slaap is dit de ongezien aan Bachus gewijde priester alle offers reeds geplengd kind nog bijna donkre wimpers op rode wangen krullend haar op `t voorhoofd en naast zijn oren de kunstig geknipte lijn van zijn kapsel Prins op het blauwe paard van wilde en verwarde dromen boven alles wereldveroveraar…

Zo rond het middaguur rol ik geradbraakt uit mijn bed en neem me voor -nee zweer ik!- dat het uit is met de pret. Maar amper één uur later spreekt koning Alcohol mij sussend toe: Toe, ééntje maar, en giet mijn glas weer vol. Ik drink nu moederziel alleen tot rond een uur of vier. Dan stromen de kantoren leeg en ga ik mee op zwier. Want drank…

Het was er warm en rokerig en de sfeer was ongekend grappen en grollen over het leven zij kent een ieder en allen de drank werd aangelengd Veel te verteren heeft zij niet dan nipt zij zuinig en wel bewust slinks begluurd door zij die hebben het leed vermaak van velen wetend dat zij nog wel wat lust Soms is er dan een goudvink en laat…

De wijn wijst me de weg Schreeuwt me zachtjes toe Dat het er niet toe doet Het gaat je goed Het gaat je slecht Slechts het einde dat is echt…

Het klonk voor zijn vrienden als een gokkie, maar heel gedesideerd zei Jaap, "Dit is mijn laatste slokkie". Trillend vatte hij het glaasje en dacht, nu ben ik echt het haasje. Zijn lever had het haast begeven en hij zag zijn zieleheil al zweven. Heel zijn leven had hij al geofferd aan Bacchus in zijn stamcafé en bij ieder rondje dat…

Hoor hoe hier het witbier gist langs de boorden van de Gete waar zich broeders in geweten van hun godstaak devoot kweten met een sluwe brouwerslist Zie hoe tarwe werd gedrenkt in het water der meander, opgekruid met koriander tot het troebelt en verandert en zich koel en mistig schenkt Merk hoe rijk ons Brabant was kom in zijn toontuinen…

Met dikke krokodillentranen weent hij tegen zijn beste maat die hij dagelijks tweedubbel ziet de enige die nog met hem praat he makkertje zullen we samen tot de bodem gaan dan maar jij bent mijn enige echte houvast het leven is zo eenzaam en zwaar laveloos van drank en verdriet zijn hoofd diepgestoken in zijn `kraag` schuimt hij straten…

Hopeloos van wanhoop Je begint eraan mmmm… lekker de een na de ander keer op keer tap je weer eerst voor de lol dan went het het wordt een gewoonte je denkt dat het je goed doet omdat het je leed doet verdwijnen het lijkt lang, totdat het uitwerkt dan komt het terug het leed, de pijn het doet je denken aan erge dingen. De schuimkraag…

Zodra ik mijn ogen open en het ochtendlicht mij begroet begint die ontembare drang waarvoor ik zwicht de verslaving zit in mijn bloed Gedwongen om op te staan magnetiche krachten spelen met mijn lust ik laat het begaan en zoek naar het redmiddel voor mijn rust De geluiden die ik hoor klinken als muziek tijdens een concert bij de…

Met volle teugen op adem komen Met wortel en al jezelf ontsporen Met open ogen durven dromen Erop terug komend beginnen we van voren Opgedroogde poelen aanboren Met ochtend dauw jezelf klaarstomen Het geloof laten we aan de vromen De roes van ons afschuddend laten we ons niet storen De draden die we verliezen verwerken we tot een welkomst…

Lief heb ik je innig lief ga mijn lief Ik laat je gaan Be-gaan Bewondering voor de rebellie de vrijgevochtenheid tegen alle eisen in jezelf zijn destructief? Of ik Agressief? Om vloeibaar bocht Rood of geel met schuimkraag De beuk erin Meppen zal ik de spetters vliegen in het rond om vocht gedrocht heb je gevochten en ik verloren…

In te voorspellen eenzaamheid zoek ik weer dezelfde mensen die in hun bekrompenheid alles en iedereen verwensen, en zwelgend in hun klein verdriet zingt Bachhus zacht zijn welkomstlied. Overtuigd van hun gelijk, maar dat ze nimmer konden krijgen vervelen ze mij met hun gezeik of hullen zich in drinkend zwijgen, van hun ego zo zelf vervuld…

heel bijzonder den hypochonder al bij één patatje frites zonder friet gaat één likje mayo boven zijn limiet ook bij een magere croquette ontvangt hij nooit gehoorde vetten na twee teugen van één Gueuze Lambic hoort men immer een diep droeve snik bij consumptie van één Mort Subite valt hij echter als melancholiet languit gestrekt in ’…