zij heeft hem hij heeft haar nou ik nog…

Er is mij ooit een engel aangevlogen, maar helaas ben ik haar kwijt. Ze had zich zo hard voorgenomen. voorop te gaan in de strijd. Om van het leven een dagelijks feest te maken. ze schonk me kinderen, ze schonk mij al haar tijd, Daarbij vergat ze vaak haar eigen kleine zaken, een feit dat ik mij nu zwaar verwijt. Elke dag blijf ik haar…

Ik ben moe maar ik kan niet slapen Ik voel me vies maar douchen helpt niet Heb genoeg te doen maar mijn hoofd werkt in vlagen Ik ben ziek en beter word ik niet Ik heb inzichten, die ik niet kan plaatsen En mijn vrienden, die kennen me niet Ik ben vrij, maar ik voel me gevangen Er is ook geen vrouw, die iets in me ziet Al mijn geluk,…

Tal van nachten zeer weinig geslapen Nachten op de klok kijken en de uren tellen die gewoon ontelbaar zijn Nog een zeer groot geluk dat ik een schattekat bezit Dat witte en oh zo schattige spulletje vermag echt alles! Wat staan we toch dicht bij de huisdieren en wat verlichten ze ongewild ons leed... Leert mijn ervaring. Lieve Bambi, blijf…

Ik dans in cirkels met mijn ogen gesloten. Armen zweven op het ritme van het leven. Het hoofd hou ik lichtjes gebogen. Om elk geluid aan het lichaam door te geven. Rook om me heen moet alle pijn verbergen. Ik voel intens de kosmos, ik voel intens het streven. Om voor eeuwig zo door te willen gaan. Kleine geluksmomenten, fijn dat die nog altijd…

Het komt goed blijf Ik zeggen Maar van binnen schreeuwt er een bang en eenzaam kind Die niet weet hoe…

Het is zo druk in mijn hoofd Ik voel me ellendig en alleen Het is zo mijn patroon overal voor te zorgen en mezelf aan de kant te zetten En nu kan ik het niet meer Ik moet nu mijzelf bijstaan en er gewoon zijn…

Ik kan de stilte horen, de stilte om me heen. Ik kan de leegte voelen, die leegte is zo gemeen. Ik neem dan mijn schaduw in de armen, en dans er met grote stappen omheen. Om mijn hart zelf weer wat op te warmen. want alleen, is maar alleen!…

Wat is verdriet echt Is dat een gevecht Tegen mezelf Soms ben ik verdrietig En anderen zien dat niet Toch....zou dat best mogen Heeft verdriet me bedrogen En....zie ik dat nu pas door mijn eigen ogen…

Nu er niets meer van je over is je as al zo lang voer voor vissen blijft het voor mij slechts gissen of er in die veile vijver van geminkt gemis nog wat fris te vissen en te kissen is.…

Zie hem zitten staren, naar het vogeltje voor zijn raam. Dat zich door zijn vleugeltjes laat dragen, naar alle plaatsen waar het graag heen wil gaan. Hij kent niet het geluk, dat dit vogeltje geniet. Een traan blinkt in zijn ogen, een traan die niemand ziet. Waarom zit hij tussen deze verharde muren, schreeuwend van verdriet? Waarom…

Ze zit voor het raam kijkt naar de boom die aan de overkant staat er rijden wat auto's er lopen wat mensen op straat Ze zien haar zitten maar ze kennen haar niet Soms krijgt ze bezoek van haar dochter, haar zoon hun kinderen, een neef ze praten met haar en vooral met elkaar Ze horen wat ze zegt maar ze luisteren niet Ook gaat…

iedereen verzamelt vrienden om zich heen gaat relaties aan zoekt anderen waarop men kan steunen of gewoon om zo af en toe tegenaan te leunen zoals zo velen zoeken we iemand om iets mee te delen iemand die iets meer wordt dan slechts een klankbord zo iemand behoort tot de wensen van vele mensen zo iemand die naast je staat en je niet…

kun je even het stil afvlakken de avond verpakken in geheugenverlies ik raapte mijn tranen van de grond en plakte ze op mijn wangen zodat niemand ze meer kon vangen zodat niemand ze meer vond doe maar snel, doe maar gauw voordat de ochtend op me valt voordat ik mezelf bedelven zal morgen…

Eenzaam samen met jezelf geïsoleerd Vragend …waarom ik alleen …wat doe ik verkeerd? Ook al ben je in gezelschap.. de connectie lijkt te ontbreken Fysiek present maar mentaal geen teken van leven De realiteit lijkt te bestaan, maar ik blijf te vaak even staan weer die oude smart die me weerhoudt om verder te gaan niemand weet omdat niemand vraagt…

als je even niemand meer wil zien stapel dan muren van losse stenen om je heen en als de tijd daar is breek dan het bouwsel weer langzaam af steen voor steen maar geen dak zal er ooit op komen want de blik op vogels die langs de hemel scheren en een stukje ongebonden vrijheid suggereren die wil niemand zich ontberen zij vervullen immers…

mijn lege handen wil ik vullen met uren die van mij zijn alleen van mij de uren vliegen voorbij ze laten me eenzaam achter wacht, wacht toch, wacht op mij verloren uren vandaag, gisteren alle dagen van mijn leven verdriet opgesloten in verdwenen uren ik wacht, wacht, wacht al zo lang en omarm troostend het kwetsbare…

een oneindige leegte genoeg kans om hem op te vullen maar toch wil ik dat niet kunnen de leegte steekt maar geeft een gevoel van veiligheid en rust niemand die iets weet over al mijn leed ooit ga ik zeggen dat het me speet hoe ik al mijn problemen verkleed dagelijkse twijfel moet ik mij openstellen? alles maar gewoon aan iemand vertellen…

Anderen blijven Een gesloten boek Voor je Zolang je nog wegloopt Voor: Wat er zich In jou Afspeelt…

eenzaam ben je nooit alleen laat dat een troost zijn…