's Avonds in het duister, loopt ze alleen op straat. Het is koud en al donker, niemand weet waarheen zij gaat. Tranen blinken in haar ogen, waar moet ze eigenlijk heen. Ze voelt zich door haar familie bedrogen, en zo eenzaam en alleen. Het is niet fijn om te horen, dat ze eigenlijk geen lid is van een gezin. Waarin ze denkt te zijn geboren…

Als afkeer wint Keer op keer Geen zin heeft in De simpelheid Van het In oplossing Eruit te zijn Het gevecht Doet het Snappen Waar blijft Herstel Van de ziel In mij…

sterk zijn is stralen zelfs als je niet gelukkig bent sterk zijn is glimlachen terwijl je zou willen huilen sterk zijn is kalm blijven ook ten tijde van wanhoop sterk zijn is steun geven terwijl je zelf steun nodig hebt sterk zijn is iemand troosten ook al ben je verdrietig sterk zijn is de moed hebben om met iemand iets goed te maken.…

In het spionnetje spiegelt iedere morgen zelfde tijd een wat trage figuur zich af sombere blik extravagant gekleed een grote snor opvallend haar je vraagt je af en gist wie is dat? je vormt een beeld artist, cabaretier fotograaf en dan opeens de voordeurbel daar staat hij 't is half negen en zegt: ik heb vrij vandaag schikt…

Ongelukkig ben ik er niet onder toch verre van opgewekt aan mijn gezicht is niets te zien mijn handdruk blijft ferm krampachtigheid is niet te bespeuren liefde kan ik nog steeds uitstralen hoop blijft voor mij een gegeven vertrouwen is op mijn lijf geschreven en steeds maar weer is er iets wat me treft het overkomt me gewoon misschien…

Ik voel me alleen. Het gevoel van niemand om me heen. Het voelt gewoon niet normaal meer. Het stomme gevoel Alsof alles door me woelt. Het is gewoon niet normaal meer. De stekende gedachten. Het rottige gevoel. Het lijkt nooit over te gaan.…

Ingesloten in mijn cel breng ik de dag door die mij weer gegeven werd mijn vrijheid houdt de wacht staat voor mijn deur door de tralies schijnt de zon de stralen breken in mijn brillenglas ik pak de kleuren stevig vast en verdeel ze over mijn gedachten zo kan ik verder leven een kleurrijk bestaan in deze vergetelheid is nu mijn deel,…

Het hoe of het waarom, daar zoek ik naar Oh, ik bén vast niet klaar. Onzekerheid, angsten en vele twijfels Is 'dit' de zin van het bestaan? Trillen, beven, zweten, eenzaamheid en pijn Dood gaan, dat moet zowat hetzelfde zijn. Verkrampt, vastgeroest leven Is 'dit' de zin van het bestaan?…

Zin om verder te leven ontbreekt Iedereen die het denkt Niemand die het uitspreekt De tijd lijkt zo zinloos M’n spijt maakt het doelloos Ik heb geen reden om verder te leven Niemand die mij een doel kan geven Ik zal moeten blijven strijden Maar pijn blijft door mijn ziel snijden Ik zal blijven verdwalen Tussen de leugen en bedrog…

Neem even rust, even ergens heen, naar de kust, helemaal alleen. Even rust. Niemand om je heen, niemand die je wat doet, omdat je hier alleen staat, o.. wat voelt dit goed. De zee neemt je mee, in gedachten verzonken, steeds dieper in de zee, je bent verdronken. In eenzaamheid.…

Oprecht zijn, dan vernerderd worden Ik wens het niemand toe.... Je hart even luchten, teneinde niet wég te rotten Soms moet ik mijn sores kwijt! Ik biechtte gisteren erg véél op, Zerker, wil ik blijven ' leven ' Tot snel, ik hoop vurig van wél.…

Om je diep tussen een voegnaad te wringen onbereikbaar voor ontelbare omstandigheden muren bladderen en zitten vol met oneffenheden in gangen diep en droef vol van verlangen druipt een druppel verf naar beneden de zwaartekracht en je leven…

Net de echtscheiding aangevraagd, hierbij een ode aan de politie Deze mensen hebben doorzicht, ze zijn erg bekwaam! Ik mocht hem de woonst niet ontzeggen, hij slaapt voldaan Hier ligt hij op de grond en dikke deken, kamperen dan maar. Dat slapen, dat lukt me nu zeker niet Opgekropt door het vele verdriet. Boeken over positief denken verslond…

Voel je in mijn hart kan je niet meer zien maar in gedachten ben je heel dicht bij mij. Zou zo graag nog even met je praten misschien kan jij mijn angsten voor altijd laten verdwijnen. Ben jij gelukkig in het licht nu je bent terug gegaan naar de bron van ons bestaan laat het me weten. Stuur me de wind laat hem zachtjes strelen…

mijn vlinder vindt de beelden die wij samen deelden vindt wie ik was voor ik onze gedachten las vindt de glinster in onze ogen de lach om onze mond die sterren naar de hemel zond vindt het besef van waarheid van echt onderscheid tussen goed en slecht zoek mijn vlinder en vindt ons gevoel het is weg verloren ergens onderweg…

ik kijk naar mijn leven, het wordt kleiner ik houd mijn ogen er vlakbij ik kan niet meer onderscheiden tussen "zien" en "ontwijken" tussen mij en iedereen, ik doe mijn ogen dicht.…

Inktvlek aan de hemel Uitgelopen Genoeg om de nacht te verduisteren Voor hen die omhoog kijken Rusteloos vloeide jij voort Zwarte rivier Ik rende langs de oever Steeds zag ik iets in jou Spijt droop ten slotte van je gekartelde randen Haastig gemorst, vermoedelijk In demonstratieve zorgeloosheid Zoals onze jeugd het voorschrijft Verhalen…

De oude binnenstad is winterig en nat Mannen op weg naar huis of een kroeg, weggekropen in hun opgeslagen kragen. De oude hoer achter haar beregende raam, geen gretige klant te zien, het is te vroeg Dit is een van die winternatte dagen met de natte geur van bejaarde scheve stenen. De vermoeide haringman sluit zijn kraam een dronken vent, wankelend…

De storm komt langzaam tot bedaren, de storm die tijden woedde in mijn altijd zware trieste hoofd. Nu zie ik jullie behoedzaam naderen, steeds verder vanuit de mist die mij omgaf... Ik had er bíjna niet meer in geloofd. Ik hou van jullie, maar nu ook van mezélf! Mamma…

De eenzame man loopt langs de kille kade op de kade waait het en meeuwen schreeuwen langs de straat staan de gesloten restaurants en hij voelt de eenzaamheid in zijn jas en om hem heen en hij loopt op het water af en springt. Niemand die hem ziet. De stroom neemt hem mee en dan...hij wordt nooit meer gevonden. Dat is gek maar nog gekker…