Zwijgend loog hij Zwijgend bedroog hij Zwijgend leed hij Zwijgend vermeed hij Hij plaatste zich als een pion in het spel van Hoe Het Hoort Zo heeft hij zichzelf elke dag een klein beetje vermoord.…

zwijgzaam vergaan de dagen gevangen in eenzaamheid in de schemer van haar leven huilt zij vergeten tranen tot de nacht ze verstilt met een vredig slapen…

Ik voel me bekeken, bespot, bewaakt. Ik voel me zo alleen. Met alle alle blikken om me heen.…

Geen zin meer hebben in het leven Eenzaam zijn Beginnen met denken over jezelf Raken wat je dierbaar is Oog hebben voor jezelf Eenzaam zijn Niet in jezelf geloven…

ik lach vanbuiten mijn mond die lacht ik doe leuk mee ik heb het leuk ik lach heel veel denken jullie, maar mijn ogen huilen, iedere dag, je denkt dat het goed is, maar dat is het niet vanbinnen huil ik, ik voel me alleen, zonder jou.…

speels en bedaard schrijf ik jouw geest, in ieder lied dat mijn hart verlaat. ik schrijf alle dingen die ik aan jou lief heb, maar voor iedere symfonie waar ik jou in voel krijg ik een stilte terug... ...waarin ik verdwijn vroom en bedeesd schilder ik jouw gelaat in iedere wolk die te zien is. alle dingen die ik aan jou lief heb maar…

Als jij niet bij me bent dan is de nacht lang, dan moet ik alsmaar aan je denken en aan die keren dat je in mijn armen lag. O, de warmte van jouw hartje, de zachtheid van je wang. Dát, keer op keer maakt dat ik naar jou verlang. En dan, tegen de morgen, de verlossing! Weg ermee, weg met die gedachten! Mijn wereld op zijn kop, weg met die…

De lege ogen zijn een verhaal van woorden die werden en haar leven schreven. Stil en anoniem met een pijn van dezelfde woorden die ook namen kunnen zijn. Van bloed en een liefde die haar ziek maakte en haar lichaam verteerde door het eenzaam wachten op een dankbare dood.…

De poorten die staan open maar er komt niemand door En als er iemand aanklopt Dan geef ik geen gehoor Ik wacht op een boodschap Die komt uit het vuur Ik kom er wel doorheen ieder moment, ieder uur En als ik dood ben liggend in mijn kist Dan zullen mensen zeggen Daar ligt hij die niet weet, die niet wist…

Zoveel mensen die je kent. Zoveel leuke dingen om te doen. Mensen weten niet wie je bent. En het is nog steeds, net als toen. Er verandert niet veel. Dingen blijven zo. Het doet je zeer in je keel. Schor en stug, zoals ’n stuk stro. Zaterdagavond, alleen op mijn kamer. Nadenkend over van deze dingen.. Ik probeer gedachten weg te slaan…

Mijn benen willen niet meer mee en mijn handen beven. Heb geduld met mij, jullie wereld is zo snel. Mijn oren zijn verzwakt en doof van het lawaai. Spreek niet te zacht als je met mij praat. Mijn ogen zijn niet meer zo helder, ik zie niet alles meer. Wees niet boos als ik mors, of ergens iets omgooi. Ik heb nooit de kans gehad om te studeren…

Het is donker Slechts hier en daar een licht Het einde van een lange nacht nog niet in zicht...…

Heej, waar ben je nou? Je zou er toch af en toe eens voor me zijn? Heej, waarom is je hand er niet nu ik ‘m nodig heb? Heej, ik reikte mijn hand toch ook naar jou? Heej, ik heb jouw hand toch ook genomen en bij me gewarmd? Heej, mijn dak lekt, het regent en ik heb zo’n kou. Heej, waar ben je nou?…

eenzaamheid eenzaamheid is dat ene lege plekje in je hart waar nog best iemand in past.... januari 2007…

Haar gezicht is haar ongeluk van oude tranen die beginnen en hoopvolle woorden die volgen waar ze liefde zoekt en elke nieuwe leugenaar haar vindt en alleen haar eenzaamheid verwarmen zal.…

de afwezige man zit er verloren bij, maar er is niemand die hem mist pas als hij zichzelf vergeet ziet men hem eindelijk staan in de ochtendkrant…

2 tassen in haar hand de trein staat klaar ze draait zich om zegt ik moet gaan een traan op haar wang ze verstopt zich in haar kraag ze loopt van me weg een leeg gevoel in mijn maag haar trein vertrekt want hij moet gaan ik kijk hem na blijf te lang staan Kijk naar de grond weg van het perron ik pak mijn fiets draai nog…

Een traagheid, moeheid Zondagsdralen - wat nu gedaan? De maaltijd voorbereiden, of luisteren naar Bach of Brahms? Of nu maar ophouden met bestaan? Geluiden van activiteiten als een wanhopig manifest Gestoord contact kan toch hersteld? Maar in het diepst van alle weten knaagt stille pijn: Hoe dun, hoe lang hoe teer, hoe sterk is elke…

Ik loop voorbij, Afkeurende blikken. Zie ze wel kijken, Die stommeriken. Maar wat kan ik er aan doen, Dat ik anders ben dan hen? Ze moeten niet zo zeuren, Ik ben wie ik ben. Minachtende blikken naar mij, Men lacht me uit. Mensen kunnen zeggen wat ze vinden, Het maakt me allemaal niks meer uit. Ik wist dat het ging komen, Geroddel…

Een oude vrouw wiegt zich in haar schommelstoel Ze staart in het niets met starre ogen roodomrand Nog langer leven dient voor haar geen enkel doel Een rozenkrans glijdt door haar hand Graag wil ze verhuizen naar het hemelrijk Veel van haar geliefden zijn daar reeds beland Zachtjes bidt ze, oh God, sta toe dat ik spoedig bezwijk En de rozenkrans…