Als je eenzaam bent en je krijgt weinig of geen liefde is dat heel erg. Eenzaam dat zijn heel veel mensen helaas dat is waar. Als je eenzaam bent, is dat moeilijk en niet altijd verdraagbaar. Er zijn ook liefdevolle mensen die aandacht aan hun besteden. Helaas is dat nog veel te weinig, eenzaamheid is er ook in deze tijd. Geef…

Kan niet werkelijk zeggen wat ik bedoel dat het altijd aan de oppervlakte is Ik bedoel dat het iedere seconde van mijn bestaan een rol speelt in hoe ik de wereld benader en ervaar Voel Er is niets wat ik zou kunnen doen wat daarin iets zou kunnen betekenen zodat het ook maar enig verschil zou maken wanneer ik wel werkelijk zou kunnen…

Goed boek meneer? Ja, dat mag je wel zeggen Kent u de schrijver? Ja ik heb z’n vorige boek gelezen hij weet alles zo goed uit te leggen Inderdaad hij is een blijver al z’n karakters worden zo mooi beschreven Ben ik helemaal met u eens of je wil of niet ze laten je zo intens met zich meeleven ach zo’n gesprekje vond toen zomaar plaats in…

Wanneer ik op de grens van slaap en waken over het lege kussen strijk zie ik enkel een streepje maanlicht alsof zij haar gordijn doet openschuiven en miljoenen sterren strooit zo valt het allerlaatste licht nog binnen handbereik dan plooit mijn mond een glimlach sluit mijn ogen in gedachten zie ik je wuiven kust me goede nacht in dit…

In het voorbijgaan Ze zien je niet Als je langs hen loopt De woorden die je spreekt Ze horen je niet Als je zachtjes met ze praat Anders dan zij graag gezien en zelfbewust Vrij om zichzelf te zijn Diep verscholen stille tranen Als je intens verdrietig bent De kwetsbaarheid Gevoel van onvermogen Omdat je anders bent Anders…

In berusting van verlies voelt het liefhebben als groeien in verdriet waar men de hoogste toppen van het leven wil bestijgen het dal van tranen ziet waar kluchten witte meeuwen in schier onbewolkte luchten blauw woorden van oeverloze liefde schreeuwen verder laten dragen hemelhoog in dagen van stille berusting zullen woorden zwijgen…

Kort na "De Week van het Gehoor" Vraag ik uw aandacht voor "Sensoor" Sinds kort noemen ze zich "De Luisterlijn" Hun luisterend oor verlicht de pijn Bij eenzaamheid, geworstel met problemen of andere zorgen Die niet verdwijnen van vandaag op morgen Waar is "De Luisterlijn" voor? Zoals ik al zei, zij geven gehoor Aan degenen die hen bellen Omdat…

Stille verwondering Er is een stilte dieper nog dan diep ontstaan uit de leegte waarvan de volheid vervlogen is en hoewel er niemand is die hoort componeerde je een verheven lied over de liefde, blijven houden van het onvergetelijke welke je uitbundig zingen zult alle stille valleien vult tonen spelen met echo’s van de wind tot…

Weemoedig staart ze naar haar handen, handen die troosten, handen die zorgden, handen die kookten, handen die streken. Waar waren ze ook weer voor? ze friemelt met een zakdoen, strijkt haar rok glad, kijkt schichtig om zich heen, om vervolgens weer te blikken op die doelloze handen! Handen die ooit nooit stillagen maar nu alleen nog: rusteloze…

eenzaamheid beroert mijn hart, komt zo plots en onverwacht. doch met vrienden op het werk is het sentiment nog redelijk sterk. het alleen gevoel is op zijn best, in combinatie met wat stress. mijn eenzaamheid gebruikt zijn macht in de vroege uurtjes... van de nacht. dan dwaalt emotie door mijn hoofd, "een fluister" die mijn elan dooft…

De kalender telt zijn jaren en steeds maar weer ouder, zijn vrienden sterven en steeds weer meer alleen. De tijd krijgt meer haast en verliest zijn dagen, ze sluipen ongemerkt langs hem heen. Uit de TV jubelt het kerstfeest zijn kamer binnen met altijd maar weer dezelfde mensen. Ze zijn allemaal nog zo jong en zo mooi, vrolijk Kerstfeest en…

Oppervlakkige sprieten bederven mijn uitzicht terwijl ik zoek naar diepgewortelde strohalmen. Aan de rand van het meer zit jij. Stevig geaard. Je ziet mij niet verdrinken. Ik roep maar je hoort me niet. Hoe kan ik je bereiken? Vechten tegen de stroom die maar blijft komen. In de verte zie ik jou silhouette, ik laat je los, drijvend en zinkend…

het gewonde kind huilt diep in mij klampt zich vast aan de donkerte van de nacht alleen verdrietig verscheurd zonder koestering vader moeder geliefde waar zijn jullie ik ben zo alleen zo alleen zo alleen zo alleen…

Ik voel me volledig geblokkeerd wegen zijn afgesloten, ook binnen-weggetjes alle grote slagbomen zijn dicht de grens van het toelaatbare is bereikt ook de grens van het tolereren, incasseren, moraliseren, beheren en archiveren ik houd het echt langer niet meer vol de donkere nachten zijn lang en leeg en de gedachten zijn kil, koel, koud…

Met het water Tot aan de lippen Of zelfs daarboven Door tegenspoed Of ongeluk Bleef ik In mezelf geloven Niets of niemand Kon mij breken Maakte dat stuk Leven Op het randje Of zelfs daar overheen Ik was het gewoon Zo aan gewend Als een tweede natuur Op den duur Niets anders Zo gekend Om hulp vragen Is zo moeilijk Dat doe je…

Je zoekt te late vertroosting in de toevallige voorbijgangers op straat, een moeder met een bakfiets en drie kinderen erin, misschien nog wat over voor jou, een jonge dame in een strak lichaam, misschien nog een vage glimp, een heer met een chique wandelstok, misschien nog een tedere blik van herkennning. Jouw droeve gelaat baggert maar…

Door de achterbuurten van Parijs liep een moede man hinkend en grijs zijn afgezakte jeans op de rand versleten en in een plastiek zak zaten restjes eten als jong artiest was hij hier gekomen maar het bleef bij illusies en dromen copains en coppines had hij genoeg gehad en ieder avond dronken ze zich samen zat zij sliepen in de straten…

licht aan het einde van een besneeuwde tunnel een heel lage zon eindeloos verwacht een toekomende lente in grote leegte moeras met knoeten onhoorbaar en onzichtbaar onder de beten formeel meesterschap en een langlijvig insect op zoek naar het lot stilte geen stilstand waar de deur openwaait naar het oude nest…

in voorjaarsregen ruist de smeltende sneeuw met vergeten stem een dichter met vier zijn eerste gedicht kwam pas met veertien jaar - een wond met roofies hoe heet kan je ze eten de korstjes op je lip bysshe een poging de mot is aangetrokken tot de morgenster naar het oude nest waar stilte geen stilstand is waait het raam open…

Een bevende dauw zweeft in mistige schaduwen wiekend heen en weer De schone wereld nog eenmaal op z'n schoonst Als ik ga scheiden In het verweyen - Indrukken optekenen van onderzeekoeien Wind door de bomen Van de nymphen golven vocht in de grotten Schone in haar sonnet ze komt van een ver eiland onbereikbaar -…