CODE ROOD CODE DOOD

Mijn schip is stuurloos tussen de klippen
mijn hoofd rust reeds vrijwel in de schoot
Hoop schijnt door mijn vingers te glippen
een vuurpijl toont elkeen mijn code rood

Ik zie de kustlijn alsmaar sneller naderen
het schip lijkt dieper te glijden in de nood
Plots denk ik aan het gebed onze vader en
zie dat aan als het antwoord op code rood

Zandplaten, onder de waterlijn verborgen
loeren als duivels op mijn troosteloze boot
Komt er dan nog ooit een nieuwe morgen,
vrees ik en verschuil mij achter code rood

Mijn vaartuig moet zo aanstonds stranden
over de zee grond schuift reeds het pijllood
De zee en ik zijn deze nacht aartsvijanden;
ik wacht bij de laatste halte..voor de dood

Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl

Schrijver: Ton Rijkers, 15 augustus 2020

schatrijkzeelandnet.nl

Biografie van deze schrijver

Wanhoop

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 71