Nee, ik heb geen dromen meer jij hebt ze stukgeslagen met al die harde woorden en voortdurend klagen De scherven liggen in het rond maar zie je dat dan niet er is geen hoop meer enkel nog verdriet Nee, er blijft niet veel meer over van wat we vroeger deelden er rest ons enkel nog wat teloorgegane beelden Herinneringen die langsom meer…

Je reeds een periode verloren maar het gemis wordt alleen maar groter en groter en groter Helen deed het verdriet echt niet; het werd zelfs traumatisch, net uitvergroot! Soms bezocht ik je tot drie keer daags, telkens weer een gelukkig weerzien. Dag en nacht het maakte niets uit; ik denk dat we honderden uren samen waren in de diepste Liefde,…

je hebt mij je pracht geschonken en nu het voorbij is en je weer in jezelf bent verzonken heb ik je bijgesnoeid en het vergane weggehaald je hebt rust verdiend maar ik weet dat jij mij volgend jaar voor al het snoeiwerk zoals altijd met nieuwe bloei weer uitbetaalt en wij weer gaan genieten van elkaar…

een groot huis met eigen zwembad wegkomen uit die drukke stad chillend wegdromen op het platteland of met een cruise en dan her en der aanmeren op een tropisch strand dat leek hem wel wat naast z’n eigen nog een andere lieve schat en zo’n dure auto in de zomer zo eentje met een open dak en toen hij uiteindelijk alles wat hij wilde had…

Haar drang naar harmonie In ‘pleasen’ gehuld Ontlokt ergernis en jaloezie Schuld Haar troost aan één Die het hardste brult De ander in de steek Schuld Haar eigen grenzen ver voorbij Om iedereen te beschermen Obsessief te ontfermen Hun zelfredzaamheid vermoord Subliem in de kiem gesmoord Schuld Al haar levenspatronen Gehuld…

Als een brug over het water, zo voel ik mij. Alleen met mijn gedachten die diep wegzakken door een kater. Zo diep als de bodem gevuld met wier, zand en water. Zie ik vrienden van vroeger daar maar geen toekomst of later. Ik wil verder maar bewegen gaat niet, dus haast in paniek probeer ik te praten. Maar voordat ik het doorhad liep mijn mond vol…

onzichtbare dingen worden niet doorzien onhoorbare zaken komen je niet ter ore onafzienbare verten vallen niet af te kijken ontluisterend is iets wat je liever niet wil horen maar iets te vaak misschien komt het voor dat een onmogelijke liefde weldegelijk mogelijk zal blijken…

niet zittend in jouw lichaam voel ik niet wat jij voelt probeer wel mee te leven maar ervaar niet wat je eigenlijk precies bedoelt ik hou je hand maar vast ter verlichting van je last probeer naast je te staan maar het aller diepste stukje pijn en verdriet voel alleen jij maar aan…

kun je gelukkig zijn als je weet dat in Afrika kinderen honger hebben als je weet dat in Oekraïne onder de puinhopen mensen liggen te creperen mag je dan gelukkig zijn of moet het je deren en wil je ze allemaal liefhebben ja je mag gelukkig zijn dat het jou niet overkomt en dat geluk is zo fijn gelukkig zijn is een kado pak het…

mij mankeert van alles wat daar word je echt niet vrolijk van maar als je naar hem kijkt dan zie je dat het nog slechter kan en zij rijdt met een zuurstoftank in een elektrische rolstoel wat ik dan denk zeur niet – houd je smoel toch het gas raakt wel op en we steken onze kop heel diep in het zand in wat voor tijd zijn we beland maar…

Kijk over de stilte van het water, de zon tegenmoet Zie een kerk, haar klok, het is weer later, maar hetgeen ik voel dat doet me goed. Luister naar het fluisteren van de wind, gedrapeerd liggen bloemen in een kleurig lint. Steek mijn hand op voor een laatste groet, denk aan vroeger, denk aan morgen, put hieruit……nieuwe moed.…

als ieder wolkje maakt niet uit hoe klein zo kortzichtig zou zijn en denken o wat ben ik toch alleen dan zou er nooit geen wollig wolkendek meer zijn als ieder mens denkt ik ben alleen ga naar buiten kijk om je heen heb een warm woordje over voor iedereen en vervult dat niet je wens ervaar dan als je kunt de natuur en voel hoe troostend…

Ben ik wat ik zelf wil zijn Dat is een tijdlijn Ik begrijp ik mezelf soms slecht Dat is waar ik soms mee vecht Maar dat is wel echt Dat is niet krom Maar ook niet recht Dat is precies hoe je dat kunt ervaren Door te relativeren Kun je een heleboel leren Dat doe ik maar al te graag Inmiddels vind ik dat niet meer vaag Dus stel ik mezelf…

ik geloof in vonken die knetterend spatten van kruisende blikken die elkaar in hun baan in het midden ontmoeten van hen die het niet willen en durven erkennen dat zulke blikken bestaan die je overdonderen en verlegen verstijfd laten hangen in een verwarde waan en zo’n eerste keer doet vergeten toe te slaan beiden nog te onervaren…

Ik vrij mij Blij mij Laat mij Vrij Van angst…

Soms moet je door je hart heen… Daar kom je woorden tegen, uit lang vervlogen tijd. Woorden die je had vergeten. Je hart vertelt je dan: ‘ Ze nog te weten.’ Woorden: gefluisterd, in het donker van de nacht. Van gelach en vrolijkheid. Met iedere hartenklop, voel je, hoe de tijd verglijdt. Soms moet je door je hart heen, om verder te kunnen…

nooit voel ik me eenzaam zolang jij er bent en naar me wuift en stilletjes ritselt en mij toefluistert door de wind zolang ik weet dat jij het bent waar ieder klein wezentje dat ik altijd heb bemind bij jou geborgenheid en een schuilplaats vindt soms ben je even zo’n prachtig kleurrijk figuur en als je je kleed aflegt toon jij je…

geef elkaar toch dat kadootje die geïnteresseerde blik steek een hart onder iemands riem geef dat bemoedigende schouderklopje die verzachtende vrolijke knipoog schenk die ander hiermee een fijne dag omdat ook hij dat verdient krik op dat neerhangende kopje als een soort van push up misschien gun dat toch aan een ander en echt het kost…

ik ben teleurgesteld noch kwaad of pissig gebelgd evenmin ik ben witheet ziedend razend woedend ja WOEST ben ik jaha!…

Ik was er even heel kort bij, tot aan mijn knieën in het getij. Tussen eb en vloed, verliet me de moed. Je te troosten in mijn armen, of met een goed bedoelde kus. Ik liep terug, langs de uitgestoken brug. Liet ik je staan, met in je oog een traan. Voor mij!…