Mijn gedicht kent geen gezicht alleen de contouren zijn nog vaag zichtbaar een neus, ogen en een mond het is gewoon niet klaar het komt er ook niet van want dan zou ik jou beschrijven en alleen jij weet dat ik dat niet kan het zal zo blijven mijn hart is gesloten mijn vuist gebald geen pen kan ik nog houden geen gedicht kan ik nog schrijven…

Ik inspecteer liever het plafond op ornamenten Of kijk naar daar waar Muren elkaar raken Dan dat ik in jouw ogen moet staren…

Weet je wel wat je hoort? Het is mijn hart dat wordt doorboord, ongehoord! Ik voel de pijn, scherp, heftig, maar toch fijn, Ook al doet het zeer, ik kom er telkens, telkens weer, Om maar daar te zijn, het laatste moment, dat ik jou, jou heb gehoord. Niet weten zou beter zijn, rustiger, zonder zorgen, minder belast, Maar toch wil ik weten,…

Hoe vaag kan het leven zijn; dat je niet goed meer weet wat je nou voelt, denkt en moet doen. Die momenten samen, fijn, verwarrend, pijnlijk, maar ze zijn er en moeten er toe doen. Het besef dat ik je niet meer kan vasthouden, je liefhebben, je laten weten, merken dat ik zoveel om je geef. Die momenten herbeleven in gedachten, soms nog even echt…

Jij zult een plek in mijn belevingswereld innemen. Zoals jij jouw muziek in mijn wereld bracht herinner ik me hoe mooi je lacht, hoe mooi je bent. Ik zal je met mij meedragen overal waar ik ga. Alles wat je voor me deed, en nog steeds doet, het is zo voor altijd goed. Ik weet, nu, hoe mooi het is dat ik jou heb gekend. Ik was nodig op…

Wat liefde en geluk moest zijn werd vooral immens veel pijn Zodoende slechts na een paar jaar gingen wij moegestreden uit elkaar En nu de knoop dan doorgehakt is merk ik dat ik je nauwelijks mis Want nu je me niet kunt domineren voel ik het ware leven terugkeren…

Nacht vol leegte, kaarsen branden. Het hart lijkt verstomd, ieder gevoel vergeten en gedachten vervagen met de minuut. Verdwaasd kijk ik in het rond en weet dat deze herinnering alles overstijgt. Hij is echt alsof jij er bent. Maar de regen op het zolderraam verraadt de kille werkelijkheid. En al wat er over blijft is jouw naam. Ik ga…

Het verwoest een droomaanzicht Regen, inslaand in de sneeuw Het witte dek is niet meer dicht Geen schim van wat het was Wat ooit een sprookjesland inhield Is nu nog maar een plas Mijn liefde was ooit zuiver wit Puur en onbevlekt Zij leek voor de eeuwigheid bestemd Maar is nu weggelekt De sneeuw werd langzaamaan een bui Wat puur was dat werd…

Voor in de tijd der tijden. Dat, wat je al die tijd vreesde en juist toch ook afdwong, is realiteit geworden! Je bent me kwijt. Hoewel ander verlangen, zoeken, kijken, angstig zijn en raadselen... vergeten, is slechts dat ene weten: ze is er niet meer. Ze verlangt niet naar me, op haar manier. Ze is weg, met al haar kenmerken en streken,…

Je moet nu wel gelukkig zijn Een heel jaar zonder mij Je leven terug Gezonde rust En bovenal weer vrij Misschien lukt het gescheiden wel Samen maakten we er niks van Ik haat je niet Wens je geluk Je weet dat ik dat kan En ik, ik raap de scherven op Recht de rug maar weer Met werken aan een nieuwe start Het sloopt me Keer op keer…

waarom doe je ons zo veel pijn? dat is niet stoer, het maakt je klein ik kan het maar niet verhinderen dat jij steeds ruzie maakt in het bijzijn van de kinderen scheiden op zich is al erg genoeg waarom gooi jij nog olie op het vuur zo maak jij je zelf totaal kapot je kwetst twee zieltjes tot op het bot dat ik niets kan doen doet mij zo veel…

Zeven tranen uit een oog en nog zeven uit ‘t ander Hebben van mij, die boog voor jou als tegenstander aangezien je mij bedroog Zeven tranen op een kin en nog zeven op de hand Iedere smoes bleek onzin uit alles sprak weerstand even sterk als de weerzin Zeven tranen uit een hart plus nog zeven uit de ziel Is je innerlijk dan zo hard dat…

Als de liefde weer gaat schijnen mis je zelfs de zon niet meer met ‘n nieuwe liefde aan je zijde trotseer je zelfs het slechtste weer Lekker samen lummelen, luieren lezen, lullen, lallen en de lust die kan rennen maar ook kuieren uitnodigend van/tot “kust op kust” Als de liefde weer gaat schijnen mis je minder, minder pijn en zeer van…

Donkerbruin Het vermoeden De waarheid gelijk Het gebrek aan verschil Eureka…

Er ging geen dag voorbij en ook geen nacht Enkel die grauwe luchten aan het koude firmament Zonder soelaas voor mij geen fluisterde zacht Geen hoorde mij zuchten en geen enkel medicament…

Als je mij wil wanneer je mij stil kreeg telkens, telkens als je mij aankeek met vuur in de ogen en vlammen in jouw mond wist je dan... de woorden doorboorden mijn liefdeshart voor jou, wist je dat?…

Onder de waas van vele tranen zag ik weer haar schoon gezicht Ik zag haar als in nevel gaan en raakte totaal uit mijn evenwicht Onder de waas van vele tranen schoven oude beelden voor mij Poogden mij in gister te wanen doch die waan was rap voorbij Onder de waas van vele tranen probeerde ik haar te overreden Ik zag haar de ogen opslaan…

In woord en gedachte heb jij mij doen verraden. In woord en gedachte mislukte ik, tel ik niet mee. In woord en gedachte zal jij je daarom verliezen in jouw diepe, onrustige wateren ... los van mijn zee. In woord en gedachte blijf ik me desalniettemin verbonden om jou, met jou voelen ... ergens goed voor je bedoelen. In woord en gedachte…

Ik zocht naar jou, mijn ziel en lichaam schreeuwen in de nacht. Ik zocht, maar je was niet daar; je liet mij alleen met belangrijke indrukken na. Ik zoek naar je, tevergeefs... waar waren de gebroken tijden? Ik zoek, naar niks; alles is voorbij, geen lief, geen ledematen meer.. slechts over is zelfbeheersing door liefde voor de relativiteit…

De bos rozen die jij mij gaf ze zeggen mij nu niets meer Ze verwelken op mijn graf en zien vandaar op mij neer De mooie woorden van jou zijn door de wind gedragen Ze spraken over jouw rouw; kunnen mij nu niet behagen Die mooie dingen die je zei zeiden dat liefde mij omgaf Ze bedoelden nu ben je vrij en ze lachen boven het graf De bos…