Kun je misschien ook lachen dacht zij zonder te spreken. En misschien ook mijn regels naleven zonder teveel ophef? Ach ja, normaal gesproken lukt dat wel Maar vandaag is er even tegengas, Niet altijd kan alles leuk en aardig zijn, dacht ikzelf met een lach...…

Het "toeval" leert ons dat de mens altijd verder wil nadenken. Indien dit zo niet was, dan zouden we de zin van ons bestaan nooit gevonden hebben.…

Het touw Waaraan ons leven hing Is nu Een zijden draad Wat ging er fout? Kunnen wij terug? Neen... Het is te laat!!!…

Bruingeel verbrande vingers Wroetend in mijn verbrande geest Zoekend naar het recent verleden Opiaten verslaafd onbewust beleefd Vervorming van het ondergane Vertroebeling van wat was Weg uit die poel der verdwazing Trek ik mijzelf uit het moeras Vechtend word ik opnieuw geboren…

Uiteindelijk gaat elk mensenleven over een goddelijk kind dat te vondeling is gelegd en op reis is naar zijn ware zelf. Uiteindelijk ga ik verder; op zoek een leven lang naar bewijzen Ik - in gesprek- voel me warm. Dan voel ik het is God Het voelt vanwaar ik kwam en allang heb ik bekeken en gevonden.…

Heel lang geleden aan het strand zat iemand aan de oeverrand met ganzenveer en een papier voor zijn vakantie en plezier omdat hij altijd honger had bezijden`s ook een vrouw bezat vroeg hij haar bak je mij een cake voldoende voor een hele week de zon scheen toen genadeloos dus kromp het baksel in zijn doos hap slik vrat hij zich buik…

Schrijven. Verder niets. Alleen maar even schrijven. Zitten kijken. Verder niets. Alleen maar langer bij je blijven. Liggen en naar buiten staren. Veel meer dan tijd verdrijven. Alles wat ik lees. Alles wat ik zie. Het valt bovenop me. En zakt in me weg. Er zijn. Verder niets. Ik wil er zijn voor jou. Filosoferen. En nog veel meer…

Mijn huid heb ik gewoon omgedraaid, voor één keer toch. Ogen kijken achterwaarts naar een prikkelbare grijze massa. Ik leef in een wereld die niet echt kan bestaan, chaotisch zelfs. Maar ik heb ze wel gemaakt. Het is onrealistisch te geloven dat ik mezelf hier zie. Soms wel gruwelijk, dan overheerlijk. Een fantasie in mijn werkelijkheid.…

Heel langzaam daalt het veertje neer Tot in de palm van mijn hand Ik zie de volmaaktheid van dit stukje schepping waaraan geen andere hand te pas kwam dan die welke in bewondering was uitgestoken om het op te vangen…

huil liever als de clown optreedt hij gaat na de voorstelling naar huis zodra zijn gezicht is afgeschminkt leeft hij echt op en niemand weet een clown is doorgaans geen triest persoon men heeft hem die naam ooit toegeschreven na het applaus vertrekt hij doodgewoon en leeft voorts zijn gewone mensenleven het is juist publiek dat er moeite…

De optocht trekt verder ik kan het doen ik kan het zeggen stel je voor sneeuw wordt warme regen de lucht trilt de wintermaan verlicht de hemel de storm is gaan liggen het zal nooit meer hetzelfde zijn dit is het dan ik heb mezelf ingehaald…

ik laat alles lukken... wat niet kan mislukken. voorspel wat nog moet gebeuren geloof dat... het telkens beter kan. wat ik niet in de hand heb laat ik...mijn andere ik beslissen. Zo ben ik er zeker van dat... het eindelijk mijn jaar wordt!…

Het licht gaat dagen voor mij uit De donkerte voorbij Waar ik hoop te vinden Een nieuwe dageraad Verveeld ligt zij te wachten De komst zal er niet minder Om zijn Schouders hangt hij teder De gedachten van weleer Te drogen voor een nieuw Begin ermee Waren mijn gevoelens Plots van kou voorzien En snel voorbij Oh lentebloesem Verwelkom mijn…

Het ware te wensen dat alle mensen Ja, ja!!! WAAR HEB IK DAT TOCH MEER GEHOORD Ik heb weleens begeerd Natuurlijk, natuurlijk!!! OOK DAT KLINKT MIJ BEKEND IN DE OREN Maar het lijkt mij beter Om meer te doen dan wensen en begeren We hebben toch tijd genoeg gehad Van ons verleden te leren Dus sla de hand eens aan de ploeg Met opgeheven hoofd…

Ver verdwaald in het oppermachtige ego zoek ik een pad door de mistige mythe van mijn bestaan Voorbij alle ontberingen sluimeren gedachten Die wederom met het ego oog in oog komen te staan Hoe bewust ik ook ben van deze kracht De mist is te dik om het pad te vinden De mythe is de fabel van mijn leven Het ego houdt mij sterk in haar macht…

In niets beduidende gesprekjes gevangen Van je; hij zei en zij zei Rollen gespeeld naar eigen onverlangen De wijze, de luisteraar en de lakei Deels alle rollen huizen diep in de ziel Vragen uiten zich naar boven Wie wil ik zijn, wie wil ik zijn Er huist zich steeds meer onvermogen Onvermogen om mij zelf te zijn Maar wie ben ik? En wie…

Mijn gebeente verstijft koude kraakt in het niets leven houdt op met bestaan geniet van deze gewoonte mens, verafschuw me niet het is noch stof, noch as het is jezelf dat je ziet!…

Mijn schip Het Hart vaart over golven De golven van een grote zee Waar kom ik uit en wat kan ik geloven en is wat ik zie geen waanidee Mijn schip Het Hart vaart door woestijnen brengt mij in oorden waar niemand ooit nog is geweest Ik vraag me af ben ik nu nog te benijden of is mijn droom te mooi geweest?…

Zien hoe het gebeuren zal, met open ogen en handen toe. Smekende ogen, zwetende handen. Hopen dat het veranderen zal. Alles moet anders, niks hetzelfde. Verandering is van groot belang. Zien hoe het gebeuren zal, met open ogen en handen toe. Smekende ogen, zwetende handen. Tranen op mijn wangen. Dwalende geest. En de grote vraag: Hoe?…

Alles is zoals het is Niets is meer dan dat Alles gaat zoals het gaat Alles is niet meer dan dat Ik voel mij zo Zo en niet meer dan dat Ik leef mijn leven zo Zo gaat dat in mijn leven Zo en niets meer dan dat Is dit het dan? Dit en niet meer dan dat? Is het leven zo gewoon Zo gewoontjes als dit en dat? Ik weet het nu Nu ik het weet…