Tikken krijgen we van de tijd. Dat hoort erbij. Opdonders van de stroom. Dat weten wij. Maar wat wij, als mensen elkaar soms aandoen grenst werkelijk aan het ongelofelijke. En dat zien we niet?…

De mens is als een veer de kracht bewijst telkens weer hoe je er ook naar kijkt de veerkracht nimmer bezwijkt.…

Socrates, in zijn witlinnen gewaad, wandelt langs de Stoa Poikile, en ziet hoe de mussen ijverig pikken van pas gestrooide broodkruimels onder de olijven Zilvergroen ritselen de blaadjes van de oude, gerimpelde bomen langs het pad naar de Akropolis Socrates hoort hoe Euros fluistert en hoe hij verhaalt van de onstuimige zee Op de markt…

In de nachtelijke dromen mijner leven staat de “7” ver en vaag omschreven als stil verlangen op wat geluk doch het valt in zeven delen stuk bij ’t hanen kraaien in ’t ochtend gloren die mijn droom wreed komt verstoren mij de dag laat zien zonder fantasie tuur nog zoekend rond of ik de “7” zie dan in ’t zonlicht gewaar ik een vriend en zag het…

Het geluid van stilte is niet te overtreffen ik zou het wel willen kunnen maar ik kan alleen maar keffen het geluid van stilte is mooi en goed ik ken geen beter geluid dan die van de stilte het geluid van de stilte werkt kalmerend werkt ontspannend het liefst zou ik doodgaan in stilte stilte voor de dood stilte voor de barre tijden…

Is er een plaats waar de leegte mij slechts de ruimte laat Breng me daar en vertel me blijf ik staan ...als de regen en de zee niet meer op mijn klippen slaan Als mijn ziel niet wordt gedreven door de wind Als de hemel en de aarde mij niet zeggen waar te staan Als ik nergens om mij heen nog houvast vind Is er een plaats waar de stilte…

ALs we op deze aarde zijn om lief te hebben, waarom doen we elkaar dan pijn. Het leven kan zoveel leuks te bieden hebben en regelmatig zelfs gewéldig zijn. Leven en vooral ook láten leven, je zou het eens moeten proberen. Sta open voor een ieder ander, wie weet kun je nog iets leren. Iedereen heeft wel een boodschap voor jou, de kunst…

Mijn vriend en ik bezochten het graf van zijn zusje in de eerste hellekring. Hij wees mij de sloot bij de omheining waar ze onder manshoog onkruid lag. Doodgeboren, ongedoopt, zei hij zacht voor haar geen dienst, geen begraving. Vader en de koster begroeven 't ding in het donker als dieven in de nacht. Ik vloekte, reformatie was onvoldoende…

Ik wil niet de borrel zijn die jou moet doen vergeten.…

op de evenaar van mijn leven tracht ik de even en oneven aren van mijn innerlijke storm eindelijk te bedaren positieve en negatieve herinneringen bedachtzaam te verenigen zoals een ritssluiting die niet langer scheidt doch gapende wonden verbindt opdat aan het slot littekenweefsel rest…

Het is beter te zwijgen over goud en te spreken, als je meer van zilver houdt...…

vervreemd je van geen ander, zie jezelf als tegenstander…

Als het thema 't verstand overstijgt wetenschap het niet kan formuleren weven dichters teksten van letters die als net van haken en ogen de raadsels rond het thema invangen. Oplossing haakt in hoekige karakters wacht op lezers met juiste golflengte die uitleggen wat dichter's geest in zijn flow schreef, wat hem dreef…

Stemt dit inzicht mij tot nadenken of is het nadenken dat inzicht geeft? Is het leven dat mijn karakter vormt of mijn karakter waardoor ik zo leef? Is deze inzet door motivatie het gevolg van het resultaat? Of het resultaat misschien het gevolg van de motivatie die soms ontstaat? Is het de maatschappij die ons zo maakte of maakten wij samen…

De spiegel Margrieten en lupinen Bloeiend Op een geluidswal langs de A7 Ze staan symbool voor een bijzondere persoonlijkheid Bloeiend Genietend van het leven De zee achter de begroeide duinen Woest Met modder smijtend Ze staat symbool voor een bijzondere persoonlijkheid Woest Geen grip op krijgend De zon achter de regendruppel…

zonet is voorbij niets meer aan te doen nu is één moment een zeldzaam moment hét moment want alleen nu kan je inrichten zoals jij dat wilt straks is nog niet maar straks komt wel en alleen nu kun je naar straks toeleven want straks is straks nu leef voor het moment dit moment…

Probeer niet mijn kluis te kraken Dring niet in mijn privé gebied Laat mij niet in verwensingen braken Onthul niet mijn geheimen of verdriet Stromingen van weleer liggen hier opgeslagen Geleden in kleuren grijs zwart rood en wit De nog enkele te begane ongekende wegen Alwaar de dood grijzend aan het einde zit En als ik hem fluitend tegemoet…

De verbazing is te lezen wanneer ik woorden spreek die je raken als had ik dat maar en je huid begint te strelen. Ach meisje, het leven is zo goed dat die woorden van mij niets meer of minder zijn dan andere alleen dat je mij er nu bij ziet.…

Stil staan doe ik soms even wanneer alles voorbij lijkt te schieten. Stil staan bij alles wat gebeurt in de wereld in de vorm van een ramp. Stil staan brengt je niet veel verder toch helpt het je beter verder te gaan. Stil staan overpeinzen nadenken handelen. Stil staan bij het schrijven en zeggen van woorden en zinnen -verder…

Was ik jong gaan dichten had ik in onwetendheid de liefde bezongen Nu ik weet hoe dat afloopt in elkaar steekt heb ik er geen behoefte aan Liefde, slavendans naar de pijpen van de evolutie wrede meester der natuur Die beloont en straft met drugs voor geluk en verdriet chemie door velen verafschuwd Zo gaat het met verlangens wil…