De waan van de dag Kweekt martelaren In de kinderkamer Want papa plaatst Katusja's in de kelder…

daar lig je dan wat moet je doen? zal iemand je zien? Zal iemand iets doen? Die jongens van school zijn al weg Je kunt je niet bewegen, niet schreeuwen om hulp... als er mensen staan durven ze dichtbij te komen, te helpen? teveel vragen... je raakt bewusteloos…

ik moet je dood slaan want je zint mij niet de opgerolde krant slaat hersens in onheilspellend zoem jij rondtollend mijn hoofd zo kan ik niet slapen ik moet je dood slaan…

Zo maakte ik een tijd geleden een simpel werkje over stille tochten bracht toen te berde dat we langzaamaan de stille tochten wel konden vergeten Zo maakte ik een tijd geleden een werkje omdat opnieuw iemand door een ander van het leven werd beroofd dat heet in deze tijd zinloos geweld. Zo maak ik nu opnieuw een werkje vanwege het voldongen…

In stad, land, vrijheidsplein marcheren mensen groot of klein het is zinloos loos geweld waar is die mens Grootwoordenheld laat het groeien hopen, leren, kennen strijden, geen geweld wordt geboren ons Grootwoordenheld…

(London 7 juli1 2005) Bloed, zweet en tranen. Dood en verderf in de metro van ons leven.Duivelse plannen te beramen en onschuldigen gewetenloos het leven namen De rails gekromd, verbogen. Een tunnel zonder zicht naar 't levenslicht. Wat zijn dat toch voor mensen die door hun geloof bezeten niet beter weten en moorden uit de naam van…

Als de nacht vervaagt En de sterren doven Vult zij Ons diepste verlangen Bereikt haar licht Ieders’ ogen Ontwaken wij In haar ochtendgloren Als ……

Na bliksemgeweld dondert luid gerommel op tussen de wolken.…

Naamloze bewoner wat hebt gij geleden Door pijn, terreur en zinloos geweld moe gestreden Geketterd door zijn credo maakten redelozen hem tot slaaf Noodlot, simpele pech kerfden hem in naamloos epitaaf Ongewild, vol ontberingen , geduurde hij deze onderdrukking Geestdoding, tergende twijfel, die enorme verstikking De kou, de ontberingen…

heeft tegenwoordig een andere lading religies gedreven op de spits van kerkentoren of minaret schreeuwen het hardst ontploffen het bloedigst zo is het maar net de bede is er bij ingeschoten…

een jonge man, bedroefd, met tranen op zijn wangen hij trouwde gister, maar is nu aan rouwen toe zijn ogen groot en zwart in onmacht zo gevangen verward vertelt hij zijn verhaal, hij oogt hondsmoe zijn feest werd drama; door de dood bedrogen zag hij zijn hele wereld wreed ten onder gaan Allah keek toe en zag daar voor zijn ogen dit kind van…

er is vrees voor Franse rellen brandende auto’s en geweld op straat in de steden woekert het vuur van de haat dat het uit de hand loopt kan een kind vertellen en de media orakelen het vuur nog aan dat het zo naar de rest van Europa kan overslaan…

Zaterdagavond 4 november 1995, ik ben alleen thuis en zet de tv aan. Het is bijna kwart voor tien. Over vijf minuten begint Sonja en zij heeft een gast in haar programma die ik beslist wil zien. Dan… geen Sonja maar een ingelaste nieuwsuitzending: Premier Rabin is neergeschoten bij een bijeenkomst voor de Vrede in Tel Aviv. Ik kijk verbijsterd naar…

Hun brein is schoon ontdaan van laatste resten menselijkheid maar reeds kleeft onschuldig bloed aan hun handen als belediging voor elke God Een moordenaar blijft eeuwig een moordenaar ook al denkt hij een martelaar te worden…

Een oorlog meer of minder, daar kijkt niemand meer van op Maar nu en dan is er iets in ’t nieuws, dat maalt dan in je kop. “De kinderen zijn onschuldig”: dat heeft niet lang geduurd Zij werden reeds als kindsoldaat naar fronten toegestuurd Geloven, ideologieën, ook symbolen zijn gebruikt, of anders is ‘t wel olie, waar zo’n oorlog dan naar ruikt…

Bij hun transparant gekakel over agressief ontladen knarst de grond onder mijn hoofd met valse tanden zonden zijn gemaakt en in een klap weer vergeven door een wroegingloze god met klamme handen zij zaten op de rand van een versgebakken broodje en kloegen over alles wat mij raakte zij stonden aan de kant van dat versgebakken broodje…

Zie de eindeloze wegen Wachtend op de stille tocht Tranen in de lenteregen Niet gevonden, wel gezocht Koude handen, dood en leven De contradictie in mijn hart Ik wil wel maar ik kan niet geven De stilte maakt mij licht verward Verdriet en haat gaan pijnlijk samen Zinloos is het juiste woord Toch kan ik u nu wel beamen In stilte wordt…

schoppen tegen de arrogantie van de macht de vloer aanvegen met het kreng van de nacht edoch, de woede is mij ontstegen de zon straalde en staalde mij zacht omdat zij mij toegenegen licht in mijn leven bracht…

Dichtslaande portieren ergens een hond die blaft en achter gesloten deuren een echtelijke ruzie waar iemand genadeloos wordt gestraft. De nacht met z'n geheimen die niet prijs worden gegeven donker, koud en kil verpest wordt iemands leven. Overdag komen de geheimen weldra aan het licht lichaam vol met blauwe plekken en een opgezwollen…

geroezemoes op de Dam het is er klam en tam weinig nederlandse taal veel tong non-verbaal alle talen van de bol zekere huiver eist z'n tol toch afvalbakken boordevol touristen? terroristen? Madame Tussaud comme il faut je kon rustig lopen de Bijenkorf was open rijen voor de kassa ruimte voor de massa veel blauw van uniform…