Hartenkreten

hartenkreet (nr. 20.092):

echo's

Een klein verkrampt lijfje
strooit al zijn verdriet uit
over het stoffige land
Nog steeds hoopvol
het zout op de lippen
heeft het zijn schaaltje
zijn enig bezit
in de knuistjes geklemd
De grote ogen vragen
duidelijk
als vetgedrukte letters
geef mij eten, geef mij water
De lucht rondom hem
bevat louter nog echo's
van hongerige huilertjes
Maar dit machteloze wezentje
heeft geen tranen meer
en voelt niet hoe zijn kostbare,
onvervulde wens
langzaam in het zand verdwijnt.