Hartenkreten

hartenkreet (nr. 21.191):

nachtelijk verstillen

waar luchten grauw
en adem mij ontglipt
als zucht diep in de nacht
’t geheime komen tikt

tik tik op ‘t raam
en beeld waaruit de liefde spreekt
klimt door de wasem
zoals de dooi de koude breekt

legt zich langs mij
in poel van mijn gestaar
als ‘k vraag wat er nog meer is
dan een schim van maan die daar

vangt uren in een hand
ze dorstig opslokt één voor één
en peilend in mijn ogen kijkt
wijl dagen stillen en ik ween

straalt teder mij op lijf
schilfert de stilte af
tot al mijn duistere gedachten
verdwijnen.