inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 22.485):

afscheid

En dan, als elke zakdoek nat, het laatste woord gesproken is,
de blikken rusten op de kist, dan kiest zij voor het middenpad.
Ze heeft geen plan, het hoofd omhoog, zo zonder angst alleen verdriet
Ze kent haar plek, die had ze niet. Weet niet meer wie met wie bedroog

Ze heeft een afspraak met de dood, met wat het was, komt nooit meer terug.
Ze wil nog één keer, even vlug, ze voelt haar tranen, houdt zich groot.
Ze deelt hem voor de eerste keer en schaamt zich, het voelt als een feest.
Ze praat van toen, van is geweest, van houden van, van zoveel meer

maar zonder dat ze woorden geeft
aan toen het delen niet bestond
aan hoe ze samen op de grond…
maakt met haar woorden dat ie leeft

Ze kijkt ze aan en ze vertelt van hoe ze samen, nachtenlang
zo lief, juist als die ander bang en hoe zij, voor hetzelfde geld…
Ze zoekt gezichten bij ‘t verhaal, van haar en hem, van elke nacht
van elk verhaal dat hij bedacht met zinnen uit een and’re taal

maar zonder dat ze woorden geeft
aan toen het delen niet bestond
aan hoe ze samen op de grond…
maakt met haar woorden dat ie leeft

Ze praat van Schiphol en ze wou dat hij met haar daar samen was
ze praat en dan bedenkt ze pas dat dat niet past nu daar zijn vrouw…
Ze zegt haar dat hij bij haar bleef, dat zij dat altijd vreesde, wist
Dan loopt ze langzaam langs de kist en voelt met blijheid hoe zij leeft

De hele aula vraagt zich af:
wie was die vrouw, die nu verdwijnt
die alles zei, maar op het eind,
verdween en stil was als zijn graf?

Schrijver: peter paul, 25 januari 2008


Geplaatst in de categorie: afscheid

3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 2.865

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)