Boom

Ooit ontkiemt
klein en teer,
een wereld
die je opent.

Stevig geworteld,
reikhalzend
strek je je
onwankelbaar uit.

Je groeit
en bloeit,
takken zwaar bevrucht.
Een last even
en dan
loslaten.

Je krimpt ineen
de wind waait
verhalen
door je bladeren.
Je schudt ze
van je af ?
Of laat ze
met de regen
zachtjes gaan ?

Is er
alleen de smaak
van herinnering
onder de
schil van je
blozende appeltjes.

Verdovend, verslavend
krachtbron
waarmee je
mij
de weg wijst naar
later
later…..

Het werk is gedaan.
Je bent niet meer.
Ben ik de enige die nog
aan je denkt ?

boom

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 8 stemmen 1.091