Hartenkreten

hartenkreet (nr. 26.458):

niet dat 't mij koud is

niet dat het mij koud is, neen -
mijn hart verwarm ik zo:
je lied, mijn kind
zingt in mij diep
jouw lied, mijn kind …

je gaat
ik wonder mij of je bemerkt:
de bloem die schommelt
op haar steel
kijkt zacht in ons
wijl ook het lied opdroogt

of het verdrogen kan?
jij zwijgt

alsof je nooit wil weten:
goud is mijn blik
groen blauw en niets
zal dit ooit stoppen
- want in je leegte zweven dromen
alleen: meer nog dan duizend keren

ach kon je het toch zeggen
dat simpel ‘k hou van jou
wijl ik mijn handen warm blaas
- je lied, mijn kind …

niet dat ’t mij koud is.