glazen uren

zomerwoud en de wind
zweept mijn trieste dag
op tot ongekende hoogten
de uren lijken scherp als glas

daar moet het zijn geweest
een plek, bruin in de zon
waarom, lieverd, koos jij hier
jouw laatste uur, scherp als glas

ik bijt me door de tijd en jij
verslond mijn jonge vaderhart
gaf mij die beker vol van gif
opdat ik hem voor je drinken zou

deze plaats zal altijd herfst zijn
mijn hart staat open maar blijft nu leeg
de spechten tikken dromen weg
ik droom een knuffel in de wind

verdriet missen afscheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 1.019