Samen en toch weer alleen
Vandaag vieren wij samen iets moois, samen, al een half jaar,
en toch gaan wij afscheid nemen van elkaar.
Wat wij zo graag zouden willen, kan gewoonweg niet.
Het geeft voor de mensen om ons heen teveel verdriet.
Nu is het verdriet en het gemis voor ons heel zwaar,
Maar eens, dan vinden wij elkaar.
De tranen lopen over mijn wangen als ik dit schrijf,
Want ik verlang zo naar je, met heel mijn lijf.
Ons bellen, ons mailen, ons ontmoeten zal niet meer gaan,
We zullen doorgaan met ons eigen bestaan.
Wat zal ik je kussen en je lieve woorden missen.
Ik weet zeker dat wij ons in onze liefde niet vergissen.
Met jou samen zijn, dat is waar ik naar verlangen blijf,
Met heel mijn ziel, verstand en lijf.
Ik hoop dat het op den duur een beetje slijt,
Maar van wat wij hadden krijg ik nooit spijt.
Jij hebt me iets laten voelen wat ik nog nooit heb gevoeld,
En dat is volgens mij wat met liefde wordt bedoeld.
Liefste schat, je zit voor altijd in mijn systeem,
en dat wordt dan ook mijn grootste probleem.
Jouw vergeten, kan en wil ik nooit
en ik hoop echt dat we samen zullen zijn, ooit......
Ik hou zo verschrikkelijk veel van jou,
wat zou ik graag zijn, jouw lieve, zorgzame, hartstochtelijke vrouw.....
Geplaatst in de categorie: afscheid