Dragers
Een oude uil droomde op zijn tak
terwijl najaarswolken opdoemden
Vier dragers met hun donker pak
die zich enkel verdrietig noemden
Een donkere kist, daarop ’t kleed
en letters die van hemels spraken
Uit niets bleek de wanhoopskreet
waarom ‘t meisje af moest haken
De stilte, die haast te snijden was
beheerste volkomen de atmosfeer
Weggegleden was ze in het moeras
elk voelde nu haar wanhoop weer
Vier dragers schreden in de maat
tezamen droegen zij statig de last
Imitatietreurnis op het kille gelaat
Morgen wéér één, stond wel vast
De stokoude uil kraste op zijn tak
alsof hij nog snel wat zeggen wou
Hij vrat een muis op de vuilnisbak
ook hij miste elke vorm van rouw
Zie ook: http//www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 5 oktober 2010
Geplaatst in de categorie: overlijden