Ook niet veel
Gelaten de woorden volgen die gedachten kunnen zijn maar alleen het wachten verstillen.
Omdat ik niet meer ben dan de troostrijke schaduw die
niet zal vergaan.
Of de stem die sprekend de kou van het ontwaken in elk verhaal van gisteren laat terugkeren.
En de oude man in het vermoeide spiegelbeeld op mij laat lijken als ik niet meer weet hoe de dood naar mij kijkt
en hij mij alleen maar beleefd vraagt of ik na mijn eenzaam
wachten nog iets anders wens.
Geplaatst in de categorie: emoties