Voet aan de grond...
Met altijd 1 voet aan de grond
ligt zij te dromen, tot aan de morgenstond.
Ontwaakt zij met goud in haar mond.
Gouden woorden sprenkelt zij uit
over ieder die het horen wil.
Zij haalt haar wijsheid uit de nacht, zo stil,
zij haalt haar woorden uit het leven
die haar zoveel leerstof geven.
Vervolgens, het denken weer moe
wandelt zij naar haar slaapplaats toe
vlijt zich neer
zo gaat het telkens weer, in een ronde cirkel rond
met altijd wel;..haar ene voet nog aan de grond.
Geplaatst in de categorie: filosofie
Dat is wel heel verstandig! Weer een prachtig gedicht Nicoline!