De man die niets meer was.
Deze vrouw was mooi en veel te krachtig voor hem.
Daarom werd hij door haar toedoen en zijn overmoed een worm.
Hij belandde op de aarde op zijn buik en werd een worm door haar wat hij precies verdiende.
Niet veel later verliet hij het huis van Venus als een worm.
Tussen het gewormte van onaanzienlijke kruipsels ooit van haar.
Een man met voeten van een meisje onder een buik en met vele ringen van straffen tot aan zijn kop als van een worm.
Als een platworm leefde hij voort.
Zonder tong en verstand.
Nooit meer bezat hij nog het verstand.
Altijd bleef hij een idioot.
Nimmer meer had hij verstand.
Altijd bleef hij een idioot.
Hij werd door de mooie meid geworpen in de poel van het gewormte.
Mooie zondige danseressen zagen hem niet en vertrapten hem.
Oh wat deed hem dat pijn.
Mooie danseressen vertrapten hem tot bloedens toe.
Want ze merkten hem de worm op meisjesvoeten niet op.
Hij stierf in zijn gekronkel op ringen.
Als een worm snakte hij naar een gangetje in de aarde.
Maar hele mooie zondige meiden verstopten hem in hun schoen.
In hun schoen van een topmerk uit Milaan.
En daar werd de worm die hij was vertrapt.
En over hem heen gedanst.
Hij gilde het uit.
Maar hij was zo lelijk en onbetekenend.
Toen hij niets meer was.
Toen raapte God deze worm op.
home.nlGeplaatst in de categorie: verdriet
De worm
553
Geef je reactie op deze inzending: