het licht in het boothuis brandt
het licht in het boothuis brandt
de geur van zilt en olie hangt rond
ik zweef naar de sterren en het strand
hier was het dat ik de gedachte vond
die me nooit meer brengt
waar ik was beland
de treeplank die jouw spoor nog draagt
kraakt op de steiger
een flits en het licht waakt
ik geef niet toe, nee ik weiger
te denken dat jouw lach
hier niet meer hangt
hij klinkt nog door in deze kajuit
en ik ben bang
dat ik je alleen nog volgen kan
zoals de golven in stromen
stukvallen op scheermessen
die op mij jagen in al mijn dromen
rust vind ik hier
butagas brengt warmte
die bluesy lach
ik hoor hem weer vol plezier
met mijn hart in armte
Geplaatst in de categorie: liefde