Hartenkreten

hartenkreet (nr. 33.901):

Mijn poezieboekje.

Ik hoorde alleen nog maar van hem:
I luve you.
Do you luve me?
En ik antwoordde alleen maar met i luve you.
Do you luve me?
En zo ging al dat geluv maar door.

Do you luve me?
Yes i luve you.
But than you betrayed me.
Oh, we luve.
Is er nog luve?
Is er nog wel luve?

En toen was er geen luve meer.
We hebben miljoenen maal elkaar beluved.
En toen er nog meer i luve you en do you luve me ter sprake kwam
zei hij tegen mij: you betrayed me.
Het was niet zo maar er was gewoon geen luve meer in mij voor hem.
En toen was het afgelopen voor ons vond hij.
Ik vluchtte naar mijn meisjeskamer alleen met mijn poezieboekje.
Op mijn gevoel opende ik het.
En ik zag toen onze twee hartjes getekend.
Hij liet mij dat tekenen houdende vast mijn pols.

Ik schreidde en liet me maar vallen met het geopende boek
toen opeens weer verliefd op hem.
Zijn getekende hartje tegen mijn boezem gedrukt.
Hij wou me niet meer.

Ik ging maar naar de winkel
met roze speldjes in mijn haar.
En ik kocht er maar luvkoeken.
Ja je moet toch wat eten nietwaar?
Dus ik kocht maar koeken van luve.
En toen werd de koekenbakker verliefd op mij.

Ik zei nooit meer: i luve you!
Ik probeerde hem alleen maar te ontvangen in liefde.