uit mijn nieuwste roman "een hagenees is niemands knecht" het gedicht "die bluesy lach"
het licht in mijn geheugen brandt
de geur van liefde hangt rond
ik verlang naar de sterren en het strand daar
was het dat ik de gedachte vond
die me nooit meer brengt
waar ik was belandt
de sjaal
die jouw geur
nog draagt
kriebelt langs mijn keel
de maan die waakt, nee ik weiger
te denken dat jouw lach
hier niet meer hangt
hij klinkt nog door in deze gedachten
en ik ben bang
dat ik je alleen nog volgen kan
zoals de golven stromen
die stukvallen op scheermessen
welke op mij jagen in al mijn dromen
rust vind ik niet
je brengt warmte
die bluesy lach
ik hoor hem weer
met heel mijn hart in armte
hotmail.comGeplaatst in de categorie: liefde
maan 3.0 met 4 stemmen 
300
300
Geef je reactie op deze inzending: