Marcels lach
Jouw lach,
Als perfecte maquillage voor jouw daadwerkelijke zijn
Jouw lach
Als afleiding voor jouw innerlijke pijn
Jouw lach
Waarmee je ons om de tuin dacht te leiden
Jouw lach
Bedoeld om anderen te verblijden
Maar jezelf
Kon je niet bevrijden
Want jouw eigen pijn
Mocht er van jou niet zijn
En toen de dagen nachten bleven
Jouw lach op duisternis bleef zweven
Besloot jij dat dit niet meer kon
En verdween met jouw lach
Ook voor ons een beetje zon
Geplaatst in de categorie: overlijden