DRAGERS

Een oude uil droomde op zijn tak
terwijl najaarswolken opdoemden
Vier dragers met het donkere pak
die zich enkel verdrietig noemden

Een donkere kist, daarop ’t kleed
en letters die van hemels spraken
Uit niets bleek die wanhoopskreet
waarom ‘t meisje af moest haken

De stilte, die haast te snijden was
beheerste volkomen de atmosfeer
Weggegleden was ze in het moeras
elk voelde zo haar wanhoop weer

Vier dragers schreden in de maat
statig droegen zij tezamen de last
Imitatietreurnis op het kille gelaat
Morgen weer één, dàt stond vast

De stokoude uil kraste op zijn tak
alsof hij nog snel wat zeggen wou
Hij vrat een muis op de vuilnisbak
ook hij miste elke vorm van rouw

Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl

Schrijver: Ton Rijkers, 29 november 2011

schatrijkzeelandnet.nl

Biografie van deze schrijver

Dood Zelfdoding

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 1.170