het tussenpad
Herinnering; ze kwam de wereld binnen,
Vergezeld door mijn lach en door mijn traan
Trots, vreugde, buiten zinnen
Zie mij eens met m’n dochter staan
En kleurig werd het leven, helder,
Door de kleine zorgen van een kind
Je voelt je goed, je bent een held
Omdat die kleine dat dus vindt
Hoe zijn kind’ren zonder hulp,
in hun geluk en in verdriet
Slechts een vaders angst, zoals dat gaat,
doch schuw het onbekende niet
Het tussenpad van angst en wijsheid
Een kind kiest zo haar eigen pad
En raakt ze soms zichzelf wat kwijt
Dan helpt haar ouwe vader wat
Je ziet ‘r groeien, ziet ze gaan
Komt ze nog wel terug dit keer?
Je mag nog rustig naast haar staan
Maar haar hand vasthouden mag niet meer
En dan de leegte en de stilte,
Soms een kaartje waar haar naam op staat
Haar knikker in de lappenmand
en haar pop, die ligt op straat
Het tussenpad van angst en wijsheid
Een kind kiest zo haar eigen pad
En raakt ze soms zichzelf wat kwijt
Dan helpt haar ouwe vader wat
en met de herinnering aan vroeger:
liefde die je krijgt en geeft,
toen je verzorgde en haar droeg en
hoe zij met haar eerste blik
je hart voor immer gestolen heeft
Geplaatst in de categorie: kinderen