u bestaat ?
al dromend ga ik van links naar rechts
stoppend, kijkend en maar weer doorgaan
geen enkel besef waar ik heen wil of kan
in een diepe kuil vallend als ik blijf staan.
geen dromen meer ruw en steeds maar harder.
m'n eigen ik verdronken in verdriet.
geen plaats waar ik geluk kan voelen
en daarom m'n gevoel één groot vergiet.
bestaat u? vraag ik me af
bent u er echt? waarom dan deze straf
roep me naar boven zodat er eindelijk rust kan zijn
roep me naar u toe weg van alle pijn
Geplaatst in de categorie: verdriet