Hartenkreten

hartenkreet (nr. 44.916):

Ochtendgloren

Onverwacht, terwijl de eerste zonnestralen
de horizon behoedzaam streelden,
voerde de zuidenwind je laatste adem mee
langs de zoute Zeeuwse kust.

Jouw laatste adem was,
zoals zo vaak je woorden waren:
zachter dan fluweel.

We huilen gaten in de dag,
en storten tranen in het Zwin.

Gedeelde woorden brengen troost.
En morgen, na een zware nacht,
breekt tóch de zon weer door.
Je hebt gelééfd, meer dan een ander.

Terwijl de zee de duinen kust,
wacht jou een nieuw begin -
een onbekende einder.