Zomerlied
De grasmaaimachines terroriseren de slapende arme nachtzielen.
De heggeschaar buiten knipt bijna de oren van mijn hoofd.
Want het is zomer.
In de zomer dansen de ongelukkigen rondom de vrijheidsboom.
Ja de ongelukkigen likken aan de stroop zoals de mieren dat doen.
De discotheeklamp brandt fel onder schreeuwend gepeupel.
Onder schreeuwend en joelend gepeupel.
Ik word bang van de modemensen en van de boom des onheils.
Boven de barbecue worden vrolijk worsten gebraden totdat het braadfeest in een handgemeen eindigt.
"Oh verschrikkelijke gesel van een zomer."
Een lieflijk madeliefje probeert de mens te kalmeren.
"Zie de paaldanseres haar duivelskunsten doen!"
De discotheeklamp is de rode hel!
Want het is zomer en er moet gefeest worden
Dikke sokken dragen de mensen niet meer
Maar dat deden we in de winter
Kinderen hebben rode wangetjes en vrezen dat ze binnenkort weer naar school moeten.
Ze slurpen nog aan een ijsco.
Slurp,slurp.
En toen kwam er een olifant en die zei dat de kinderen naar school moesten.
Oh, eerst de schoenveters strikken en daarna met rekenschrift onder de discipline gesteld van juf met een strenge bril op.
Van juf met een ijzingwekkende strenge bril op.
En voor in de klas staat een oervervelend saai zwart schoolbord.
Dan moeten ze weer denken en denken en denken.
Vastgeplakt aan stoelen de hele dag.
De hele dag in oorverdovende leer en boetedoeningslokaal.
En achter het schoolraam spelen de vrije kindjes onder hun parasolletje.
"Oh rekenwerk en rekenen met cijfers in grote ruitenboeken!"
"Algebra en kubussen nog aan toe!"
De kinderen begrijpen maar niet de Hongaarse kubus.
De kinderen in de klas schreien daarom tranen van ellende.
Want ze kunnen die verschrikkelijke kubus maar niet leggen!
Kleurvlak bij kleurvlak.
De vruchtbare jonge mensen verlangen in de zomer naar een lieve baby.
De zielen zijn betovert door de doorschijnende kraaltjes
van liefde.
De warme sokken hebben de mensen niet meer aan hun voeten.
Die droegen we in de winter.
Vogeltjes hippen en fluiten de mooiste liedjes
Ze zijn blij.
Een jongen die net een vis heeft gehengeld troost de vis in zijn armen, de vis blupt met zijn dikke zoete lippen en houdt van die jongen.
De meisjes vlechten hun haar
De blinden zetten hun mokkabrillenglazen af.
En dan is er licht.
home.nlGeplaatst in de categorie: jaargetijden
Zomerlied
219
Geef je reactie op deze inzending: