Hartenkreten

hartenkreet (nr. 45.655):

Een verbonden apartheid

Langzaam
ik benader en proef
en niet hoeven te zijn
genietende van oude pijn

En daar was hij
een andere, warme wind
die mij uitademend vindt
lucht die over mijn longen stroomt
en de adem beneemt

Blazende een kus
een onbekende rust
en ergens, ver weg

Een stem
verontrustend
wie ik ben
vertrouwdheid die ik ken
maar blindheid die ik niet kan plaatsen
Natuurlijk,
het donker
blijven zoeken naar
vage gelaten