De stad

Doodsklokken galmden door de stad, uit een verborgen kerk.
Er wordt een mens begraven, de priester heeft weer wat werk.
Misschien is het een sukkelaar, of een begaafd persoon?.
De stad bruist verder, want 't is markt en ieder doet gewoon.

Gelukkig reed ik met de fiets en kon het heel goed horen,
terwijl de mensen rond de kerk, zich aan 't gelui soms storen.
Op 't mooi geslepen pleintje, stond er een zwarte wagen,
verder was er weinig verschil, met andere zaterdagen.

Niemand in de straat rond mij, scheen ook maar iets te merken,
van de begrafenis aan de gang, in één of ander kerke.
En wie het dan wel hoorde, die dacht misschien wel even,
laat ons nog snel genieten, want dood kan je niet leven.

In 't dorp is 't dan soms lastig, om aan een stoel te raken,
en d'oranje vesten weten voor wie z'en putje maken.
Met enigszins gedempte stem, wordt nog lang nagepraat,
in 't dorpscafé, bij pot en pint, hoe snel het leven gaat.

Toch is het dikwijls even zwaar, geen mens wil naamloos dood.
Of je nu sterft in dorp of stad,'t verlies is even groot.
Maar landelijk lijkt hier sterven, rustiger en beters.
En steden zorgen soms voor stress, met hun parking meters.

Stad begrafenis

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 431