Hartenkreten

hartenkreet (nr. 47.405):

Onschuld de grootse schat

Hoe vaak moet ik je vertellen dat ik de waarheid liefheb.
Maar als ik je beken wat ik met de waarheid heb gedaan,
zal het je hart breken.

Teveel en te vaak neem ik een pose aan,
waarmee ik de mensen om me heen en mezelf verblind.

Ik zou me binnenste buiten willen keren,
om willen keren.

Maar in plaats daarvan houd ik met een glimlach de schone schijn op.

Ik laat de dingen onuitgesproken en de lading wordt groter.
Ik kijk naar buiten en zie kinderen spelen.
Hun onschuld de grootste schat.

Waarom raken we die kwijt?

Waarom bezoedelen we onszelf,
om iemand te worden die we eigenlijk niet willen zijn?