Reusachtig vertederend
(bij een kunstfoto van Cindy Sherman)
Niet dat ik ze aan wil raken, kneden,
verlebberen, opzuigen, tegen mijn wangen
drukken, nee, niets daarvan, ze mogen zijn
wat ze zijn, adellijke eruditie in chique,
duurzame, betoverende, stoere wijvenkledij.
Cindy kiekt Cindy in allerlei posen en in
allerlei gewaden. Ze is steeds een ander,
maar toch zichzelf. Als Maria toont ze ons
haar blote rechterborst als een offergave,
terwijl ze drommelsgoed weet dat wij als
dorstige dwergjes toehappen.
Kijk, Cindy toont ons haar machtige decolleté
om ons te imponeren en dat doet ze inderdaad.
Met wijdopen gesperde, gapende mond en volop
gehypnotiseerde ogen tuur ik naar al die pracht,
maar tegelijkertijd slaan er sombere klokken diep
in de nacht, doemdreunen, die mij terneerslaan.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid